Poeme : L’angoisse Du Dernier Trappeur.

Les pigeons luisants de la graisse de la ville,
Cette gangue de bruits et de poussière…
Au-dessus des platanes,
Une bouillie d’étoiles se reflète sur les boulevards
Le fleuve de ses doigts de vase,
Roule des tessons de bouteilles,
Tels les chicots pourris de sa mâchoire humide.
La chevelure épaisse de la nuit, bave des ombres alcooliques,
Sur des échardes d’hommes, désossés, pulvérisés d’ennui
Beuglant des vomissures à la truffe de chiens pelés,
Traînant leur laisse dans des caniveaux bouillonnant de rats
Sous l’aisselle du regard, la moiteur de l’indifférence,
A l’orée pisseuse des bouches de métro,
Dégueulant leurs glaviots de solitude sur l’haleine chaude de la cité.

lε piʒɔ̃ lɥizɑ̃ də la ɡʁεsə də la vilə,
sεtə ɡɑ̃ɡ də bʁɥiz- e də pusjεʁə…
o dəsy dε platanə,
ynə buiji detwalə sə ʁəflεtə syʁ lε buləvaʁd
lə fləvə də sε dwa də vazə,
ʁulə dε tesɔ̃ də butεjə,
tεl lε ʃiko puʁʁi də sa maʃwaʁə ymidə.
la ʃəvəlyʁə epεsə də la nɥi, bavə dεz- ɔ̃bʁəz- alkɔlik,
syʁ dεz- eʃaʁdə- dɔmə, dezɔse, pylveʁize dɑ̃nɥi
bøɡlɑ̃ dε vɔmisyʁəz- a la tʁyfə də ʃjɛ̃ pəle,
tʁεnɑ̃ lœʁ lεsə dɑ̃ dε kanivo bujɔnɑ̃ də ʁa
su lεsεllə dy ʁəɡaʁ, la mwatœʁ də lɛ̃difeʁɑ̃sə,
a lɔʁe pisøzə dε buʃə də metʁo,
deɡəlɑ̃ lœʁ ɡlavjo də sɔlitydə syʁ lalεnə ʃodə də la site.