Poeme : Le Cierge Allumé !

Le cierge allumé dans nos mains
J’ai demandé le plus grand vœu
Dans la grande demeure de Dieu
En lui offrant ma vie de demain.

Ma confiance exilait mes doutes
Car, en moi, il brulait l’ambition
Que toute cette éternelle passion
Puisse-ce figer sur ma vile route.

Ses doutes enlèvent sa confiance
La fuite est, pour elle, la solution
Car, elle pense que s’est l’illusion
Qui anime notre intense relation.

Je me battrais pour les souvenirs
Reste dans le futur la seule réalité
Car, mes erreurs m’ont condamné
À la mort de mon bonheur avenir.

lə sjεʁʒə alyme dɑ̃ no mɛ̃
ʒε dəmɑ̃de lə plys ɡʁɑ̃ vey
dɑ̃ la ɡʁɑ̃də dəməʁə də djø
ɑ̃ lɥi ɔfʁɑ̃ ma vi də dəmɛ̃.

ma kɔ̃fjɑ̃sə εɡzilε mε dutə
kaʁ, ɑ̃ mwa, il bʁylε lɑ̃bisjɔ̃
kə tutə sεtə etεʁnεllə pasjɔ̃
pɥisə sə fiʒe syʁ ma vilə ʁutə.

sε dutəz- ɑ̃lεve sa kɔ̃fjɑ̃sə
la fɥitə ε, puʁ εllə, la sɔlysjɔ̃
kaʁ, εllə pɑ̃sə kə sε lilyzjɔ̃
ki animə nɔtʁə ɛ̃tɑ̃sə ʁəlasjɔ̃.

ʒə mə batʁε puʁ lε suvəniʁ
ʁεstə dɑ̃ lə fytyʁ la sələ ʁealite
kaʁ, mεz- eʁœʁ mɔ̃ kɔ̃damne
a la mɔʁ də mɔ̃ bɔnœʁ avəniʁ.