Poeme : Ma Feuille Blanche

Je te confis ma vie
Je te raconte tous mes ennuie
Tu gardes toujours ce silence
Comme la meilleur des confidentes
Et la plus belle des amantes
Tu ne fais que m’écouter
Sans ne jamais répliqué
Tu aurais pu servir à ratifier
Quelques traités de paix
A arrêté une guerre
De tous cela n’est guère
Tu ne reçois que mes poèmes
Mon écriture en désordre
Inscrit sur tous tes pores
Souillé de trace de gommes
Je te vois souvent vierge
Je te rends souvent pleine
Noircie de toutes ces lettres
Qui harmonieuse entre elles
Te rende si magnifique
Jamais tu ne me quittes
Toujours tu es présente
Mon papier tendre
Ma feuille charmante
Ma belle amante

ʒə tə kɔ̃fi ma vi
ʒə tə ʁakɔ̃tə tus mεz- ɑ̃nɥi
ty ɡaʁdə- tuʒuʁ sə silɑ̃sə
kɔmə la mεjœʁ dε kɔ̃fidɑ̃tə
e la plys bεllə dεz- amɑ̃tə
ty nə fε kə mekute
sɑ̃ nə ʒamε ʁeplike
ty oʁε py sεʁviʁ a ʁatifje
kεlk tʁεte də pε
a aʁεte ynə ɡeʁə
də tus səla nε ɡεʁə
ty nə ʁəswa kə mε pɔεmə
mɔ̃n- ekʁityʁə ɑ̃ dezɔʁdʁə
ɛ̃skʁi syʁ tus tε pɔʁə
suje də tʁasə də ɡɔmə
ʒə tə vwa suvɑ̃ vjεʁʒə
ʒə tə ʁɑ̃ suvɑ̃ plεnə
nwaʁsi də tutə sε lεtʁə
ki-aʁmɔnjøzə ɑ̃tʁə εllə
tə ʁɑ̃də si maɲifikə
ʒamε ty nə mə kitə
tuʒuʁ ty ε pʁezɑ̃tə
mɔ̃ papje tɑ̃dʁə
ma fœjə ʃaʁmɑ̃tə
ma bεllə amɑ̃tə