Poeme : La Nuit. .

Profondément, je pleure en regardant
La lune en cette nuit nocturne
Et les étoiles qui illuminait cette mer qui brillait
Chaques larmes de mon corp, une de plus encore
Depuis le jour où je tai rencontré, je ne cesse d’exister
En moi il y a une lumiere qui me rend étrangère
Chaque nuit il ya de l’ennuie
Il ya ces étoiles qui illumine cette nuit
Un seul souffle me guette
Un seul geste que tu fait me boulverse
Je sais, sa meffraie
Accose de toi, il n’ya plus de foie en moi
Je ne fais que voir du noir
Le bleu de tes yeux fait ressortir qulque chose de merveilleux
Tu ne te rend pas conte, tu croi que ce n’est qun conte de fée
J’aimerai menvoler, ne plus penser
Ne plus vivre, mourir
Tout ce qui m’entour, nest qu’un jour
J’adore la tombée de la nuit
Le soleil couchant
Le noir se levant
Je t’ai perdue, je ne te trouve plus
La nuit est ma viE
Le jour est ma mort
Car le soleil me fait penser à toi
Et ce jour je pleure pour toi…

Ange

pʁɔfɔ̃demɑ̃, ʒə plœʁə ɑ̃ ʁəɡaʁdɑ̃
la lynə ɑ̃ sεtə nɥi nɔktyʁnə
e lεz- etwalə ki ilyminε sεtə mεʁ ki bʁijε
ʃak laʁmə- də mɔ̃ kɔʁp, ynə də plysz- ɑ̃kɔʁə
dəpɥi lə ʒuʁ u ʒə tε ʁɑ̃kɔ̃tʁe, ʒə nə sεsə dεɡziste
ɑ̃ mwa il i a ynə lymjəʁə ki mə ʁɑ̃t- etʁɑ̃ʒεʁə
ʃakə nɥi il ia də lɑ̃nɥi
il ia sεz- etwalə ki ilyminə sεtə nɥi
œ̃ səl suflə mə ɡεtə
œ̃ səl ʒεstə kə ty fε mə bulvεʁsə
ʒə sε, sa mefʁε
akozə də twa, il nia plys də fwa ɑ̃ mwa
ʒə nə fε kə vwaʁ dy nwaʁ
lə blø də tεz- iø fε ʁəsɔʁtiʁ klkə ʃozə də mεʁvεjø
ty nə tə ʁɑ̃ pa kɔ̃tə, ty kʁwa kə sə nε kn kɔ̃tə də fe
ʒεməʁε mɑ̃vɔle, nə plys pɑ̃se
nə plys vivʁə, muʁiʁ
tu sə ki mɑ̃tuʁ, nεst kœ̃ ʒuʁ
ʒadɔʁə la tɔ̃be də la nɥi
lə sɔlεj kuʃɑ̃
lə nwaʁ sə ləvɑ̃
ʒə tε pεʁdɥ, ʒə nə tə tʁuvə plys
la nɥi ε ma vi
lə ʒuʁ ε ma mɔʁ
kaʁ lə sɔlεj mə fε pɑ̃se a twa
e sə ʒuʁ ʒə plœʁə puʁ twa…

ɑ̃ʒə