Poeme : Bruit

Bruit de flamme
Bruit de charme
Bruit de belle
Bruit de rage

Bruit de flame
Que la lumière envoi
Sur la forêt au loin las bas
Le feu se repend tres vite
Il faut appeler les pompiers
Pour eteindre ce triste siniste

Bruit de charme
Que l’on entend pas
Mais qui est bien la
Au plus profond de notre cœur

Bruit de belle
Car dans notre cœur nous avons une belle
Qui pour nous est vraiment la plus belle
Et que l’on désir plus que tous

Bruit de rage
Puisque on est pas content
Que le vie est si triste
Quand on a la cœur brise

bʁɥi də flamə
bʁɥi də ʃaʁmə
bʁɥi də bεllə
bʁɥi də ʁaʒə

bʁɥi də flamə
kə la lymjεʁə ɑ̃vwa
syʁ la fɔʁε o lwɛ̃ las ba
lə fø sə ʁəpɑ̃ tʁə- vitə
il fo apəle lε pɔ̃pje
puʁ ətɛ̃dʁə sə tʁistə sinistə

bʁɥi də ʃaʁmə
kə lɔ̃n- ɑ̃tɑ̃ pa
mε ki ε bjɛ̃ la
o plys pʁɔfɔ̃ də nɔtʁə kœʁ

bʁɥi də bεllə
kaʁ dɑ̃ nɔtʁə kœʁ nuz- avɔ̃z- ynə bεllə
ki puʁ nuz- ε vʁεmɑ̃ la plys bεllə
e kə lɔ̃ deziʁ plys kə tus

bʁɥi də ʁaʒə
pɥiskə ɔ̃n- ε pa kɔ̃tɑ̃
kə lə vi ε si tʁistə
kɑ̃t- ɔ̃n- a la kœʁ bʁizə