Poeme : Une Epine Alimente Une Rose

J’aimerai que tu aprenne a me connaitre rien qu’un peu
Que la planête de la vie s’arrete et qui ne reste que nous deux
Se raconter nos vie et partager des choses
Comme une epine alimente une rose
Quand je repense a toi et moi cette fabuleuse rencontre organisé
Je nous revois a st marie pres de chez nous
Pres de ces imaginaire bambou.
Toi seb et cristel etez se qui me soit arriver de mieu depuis que je suis née

ʒεməʁε kə ty apʁεnə a mə kɔnεtʁə ʁjɛ̃ kœ̃ pø
kə la planεtə də la vi saʁətə e ki nə ʁεstə kə nu dø
sə ʁakɔ̃te no vi e paʁtaʒe dε ʃozə
kɔmə ynə əpinə alimɑ̃tə ynə ʁozə
kɑ̃ ʒə ʁəpɑ̃sə a twa e mwa sεtə fabyløzə ʁɑ̃kɔ̃tʁə ɔʁɡanize
ʒə nu ʁəvwaz- a εs te maʁi pʁə- də ʃe nu
pʁə- də sεz- imaʒinεʁə bɑ̃bu.
twa sεb e kʁistεl əte sə ki mə swa aʁive də mjø dəpɥi kə ʒə sɥi ne