Poeme : Requiem Iv

Douce brise
Quatre feuilles tu soulèves
Quatre faces tu caresses
Mais aucune ne me sourit…
Pluie lourde
Trois lilas, tu arroses
Trois petits chats tu effraies
Comme moi, tu ne plais…
Tristes cailloux
Deux enfants se batte en vous lançant
Deux taches de sang décorent ce mur
Et mais mains rougies se crispent encore

Longue flamme
Un village entier, tu embrases
Un millier d’âmes, tu kidnappes
Mais d’eux-toutes, seul moi tu libères
De ce monde, devenu enfer…

dusə bʁizə
katʁə fœjə ty sulεvə
katʁə fasə ty kaʁesə
mεz- okynə nə mə suʁi…
plɥi luʁdə
tʁwa lila, ty aʁozə
tʁwa pəti ʃa ty efʁε
kɔmə mwa, ty nə plε…
tʁistə kaju
døz- ɑ̃fɑ̃ sə batə ɑ̃ vu lɑ̃sɑ̃
dø taʃə də sɑ̃ dekɔʁe sə myʁ
e mε mɛ̃ ʁuʒi sə kʁispe ɑ̃kɔʁə

lɔ̃ɡ flamə
œ̃ vilaʒə ɑ̃tje, ty ɑ̃bʁazə
œ̃ milje damə, ty kidnapə
mε dø tutə, səl mwa ty libεʁə
də sə mɔ̃də, dəvəny ɑ̃fe…