Poeme : On Me L’a Dit, On Me L’a Appris…

Se lever, se vêtir, se nourrir…
Comme on me l’a dit, comme on me l’a appris…
Fumer, boire, se défoncer…
Comme on me l’a dit, comme on me l’a appris…
J’ai froid, le ciel est bas,
Odeur nacrée, envie de gerber…
Je sens la tole glacée ronger mes derniers espoirs,
Je reste impassible, je me persuade que ce n’est pas possible…
Comme on me l’a dit, comme on me l’a appris…
Soudain le bruit des balles, Anges déchus semant la mort,
La violence me parle, la douleur se fait entendre,
Les portes s’ouvrent et je cours, je cours…
Comme on me l’a dit, comme on me l’a appris…
Je m’écroule (enfin) , mon sang coule, s’écoule,
Se mêle au sable, le soleil se lève
Et réchauffe mon cadavre humide,
Je sens la terre, la mer, tout les éléments pénétrer ma chair,
Douleur intense,
Puis seconde naissance, doux rêve parfumé, chocolaté…
Je meurs, je meurs…
Comme on me l’a dit, comme on me l’a appris…

sə ləve, sə vεtiʁ, sə nuʁʁiʁ…
kɔmə ɔ̃ mə la di, kɔmə ɔ̃ mə la apʁi…
fyme, bwaʁə, sə defɔ̃se…
kɔmə ɔ̃ mə la di, kɔmə ɔ̃ mə la apʁi…
ʒε fʁwa, lə sjεl ε ba,
ɔdœʁ nakʁe, ɑ̃vi də ʒεʁbe…
ʒə sɑ̃s la tɔlə ɡlase ʁɔ̃ʒe mε dεʁnjez- εspwaʁ,
ʒə ʁεstə ɛ̃pasiblə, ʒə mə pεʁsɥadə kə sə nε pa pɔsiblə…
kɔmə ɔ̃ mə la di, kɔmə ɔ̃ mə la apʁi…
sudɛ̃ lə bʁɥi dε balə, ɑ̃ʒə deʃys səmɑ̃ la mɔʁ,
la vjɔlɑ̃sə mə paʁlə, la dulœʁ sə fε ɑ̃tɑ̃dʁə,
lε pɔʁtə- suvʁe e ʒə kuʁ, ʒə kuʁ…
kɔmə ɔ̃ mə la di, kɔmə ɔ̃ mə la apʁi…
ʒə mekʁulə (ɑ̃fin) , mɔ̃ sɑ̃ kulə, sekulə,
sə mεlə o sablə, lə sɔlεj sə lεvə
e ʁeʃofə mɔ̃ kadavʁə ymidə,
ʒə sɑ̃s la teʁə, la mεʁ, tu lεz- elemɑ̃ penetʁe ma ʃεʁ,
dulœʁ ɛ̃tɑ̃sə,
pɥi səɡɔ̃də nεsɑ̃sə, du ʁεvə paʁfyme, ʃɔkɔlate…
ʒə mœʁ, ʒə mœʁ…
kɔmə ɔ̃ mə la di, kɔmə ɔ̃ mə la apʁi…