Poeme : L’ange Déchu

Transi d’amour et de désespoir
Je pleure ce soir
Toutes les larmes de mon corps
Tes yeux noirs, le miroir de ton âme
Ne le frôleront plus de leur regard
Ce corps qu’ils n’aiment plus
Comme dirait un aliéniste
Je suis folle, oui, folle de toi
Être qui s’en va
Par ta faute je suis maintenant perdue
Je suis un ange déchu
Qui a perdu ses ailes
A la suite d’une querelle
Toi, archange du mal
Tu me fais souffrir
Et je me sens sale
Telle une âme piétinée
Que l’on a pas remarqué

Flora VINCENT

tʁɑ̃zi damuʁ e də dezεspwaʁ
ʒə plœʁə sə swaʁ
tutə lε laʁmə- də mɔ̃ kɔʁ
tεz- iø nwaʁ, lə miʁwaʁ də tɔ̃n- amə
nə lə fʁoləʁɔ̃ plys də lœʁ ʁəɡaʁ
sə kɔʁ kil nεme plys
kɔmə diʁε œ̃n- aljenistə
ʒə sɥi fɔlə, ui, fɔlə də twa
εtʁə ki sɑ̃ va
paʁ ta fotə ʒə sɥi mɛ̃tənɑ̃ pεʁdɥ
ʒə sɥiz- œ̃n- ɑ̃ʒə deʃy
ki a pεʁdy sεz- εlə
a la sɥitə dynə kəʁεllə
twa, aʁʃɑ̃ʒə dy mal
ty mə fε sufʁiʁ
e ʒə mə sɑ̃s salə
tεllə ynə amə pjetine
kə lɔ̃n- a pa ʁəmaʁke

flɔʁa vɛ̃sɑ̃