Poeme : La Fleur

Une fleur s’ouvre
Petit à petit
Sur le monde qu’elle découvre
Beauté nouvelle
Elle semble irréelle
Sur ses pétales lisses
L’eau glisse
Les abres, eux, avec leur nonchalance
Baissent leur branches
Pour mieu l’observer
Elle la nouvelle née
Telle une reine de la nature
Son image reste pure
Pour le moment qu’elle dure
Cette fleur est superbe pour moi
Ce n’est pas pour rien que je m’appelle flora
Seulement cette fleur ne dure pas
Et deja elle se flétrie
Petit à petit
Ses élégants pétales
Tombent sur la terre
Mais que peut elle faire
Cette fleur qui meurt.

Flora Vincent.

ynə flœʁ suvʁə
pəti a pəti
syʁ lə mɔ̃də kεllə dekuvʁə
bote nuvεllə
εllə sɑ̃blə iʁeεllə
syʁ sε petalə lisə
lo ɡlisə
lεz- abʁə, ø, avεk lœʁ nɔ̃ʃalɑ̃sə
bεse lœʁ bʁɑ̃ʃə
puʁ mjø lɔpsεʁve
εllə la nuvεllə ne
tεllə ynə ʁεnə də la natyʁə
sɔ̃n- imaʒə ʁεstə pyʁə
puʁ lə mɔmɑ̃ kεllə dyʁə
sεtə flœʁ ε sypεʁbə puʁ mwa
sə nε pa puʁ ʁjɛ̃ kə ʒə mapεllə flɔʁa
sələmɑ̃ sεtə flœʁ nə dyʁə pa
e dəʒa εllə sə fletʁi
pəti a pəti
sεz- eleɡɑ̃ petalə
tɔ̃be syʁ la teʁə
mε kə pø εllə fεʁə
sεtə flœʁ ki məʁ.

flɔʁa vɛ̃sɑ̃.