Poeme : Malaise Souhaité ?

Malgres le gens qui m’entourent, je me sens seule
Je me console, laissant ces mots mourrir sur ma feuille
Esperant qu’avec eux s’eteindra mes regrets et mes peines
Qui me hantent sans cesse, s’ecoulant dans mes veines

Les bruits me parvienne de si loin
La lumiere faiblit, m’envelloppe avec soin
Ce qui m’entoure me farait flou, confu
Ai jue voulu cette sensation qui ne m’est plus inconnu ?

L’espoir me fuit, le desespoir me lie
Cette sensation est ma seule porte de sortie
Pour fuir cette realité qui m’est insuportable
Ce malaise la rends par ces quelques moments d’inconscience : soutenable

Je me laisse un peu plus chaque jours mourrir
Par le choix que je fais de ne plus me nourrir
Me permettant d’oublier ces regrets qui me hantent tant
Ne parvenant pas à en faire mes alliés, me blessant si souvent

Le peu de force qui me reste me fuit
Ai je raison de rechercher ces crises d’hyppoglicemie
Tout me parait a present si lointain
Et pourtant je sais que cela n’arrangera rien

Des voix me parvienne à peine perceptible
Je n’ai plus la force de lutter contre cette crise
Je sombre dans l’inconscience : monde accessible
Comportement lache, mais je suis perdu, indecise

Je me batterai jusqu’au bout, je ne baisserai pas les bras
Lorsque l’on touche le fond, on ne peut que remonter
Alors, lentement, je recommence a me nourrir, pas à pas
Reconnaissante envers mes amis, et je ne sais comment leur montrer ! !

malɡʁə- lə ʒɑ̃ ki mɑ̃tuʁe, ʒə mə sɑ̃s sələ
ʒə mə kɔ̃sɔlə, lεsɑ̃ sε mo muʁʁiʁ syʁ ma fœjə
εspəʁɑ̃ kavεk ø sətɛ̃dʁa mε ʁəɡʁεz- e mε pεnə
ki mə-ɑ̃te sɑ̃ sεsə, səkulɑ̃ dɑ̃ mε vεnə

lε bʁɥi mə paʁvjεnə də si lwɛ̃
la lymjəʁə fεbli, mɑ̃vεllɔpə avεk swɛ̃
sə ki mɑ̃tuʁə mə faʁε flu, kɔ̃fy
ε ʒɥ vuly sεtə sɑ̃sasjɔ̃ ki nə mε plysz- ɛ̃kɔny ?

lεspwaʁ mə fɥi, lə dəzεspwaʁ mə li
sεtə sɑ̃sasjɔ̃ ε ma sələ pɔʁtə də sɔʁti
puʁ fɥiʁ sεtə ʁəalite ki mεt- ɛ̃sypɔʁtablə
sə malεzə la ʁɑ̃ paʁ sε kεlk mɔmɑ̃ dɛ̃kɔ̃sjɑ̃sə : sutənablə

ʒə mə lεsə œ̃ pø plys ʃakə ʒuʁ muʁʁiʁ
paʁ lə ʃwa kə ʒə fε də nə plys mə nuʁʁiʁ
mə pεʁmεtɑ̃ dublje sε ʁəɡʁε ki mə-ɑ̃te tɑ̃
nə paʁvənɑ̃ pa a ɑ̃ fεʁə mεz- alje, mə blesɑ̃ si suvɑ̃

lə pø də fɔʁsə ki mə ʁεstə mə fɥi
ε ʒə ʁεzɔ̃ də ʁəʃεʁʃe sε kʁizə dipɔɡlisəmi
tu mə paʁε a pʁəze si lwɛ̃tɛ̃
e puʁtɑ̃ ʒə sε kə səla naʁɑ̃ʒəʁa ʁjɛ̃

dε vwa mə paʁvjεnə a pεnə pεʁsεptiblə
ʒə nε plys la fɔʁsə də lyte kɔ̃tʁə sεtə kʁizə
ʒə sɔ̃bʁə dɑ̃ lɛ̃kɔ̃sjɑ̃sə : mɔ̃də aksesiblə
kɔ̃pɔʁtəmɑ̃ laʃə, mε ʒə sɥi pεʁdy, ɛ̃dəsizə

ʒə mə batəʁε ʒysko bu, ʒə nə bεsəʁε pa lε bʁa
lɔʁskə lɔ̃ tuʃə lə fɔ̃, ɔ̃ nə pø kə ʁəmɔ̃te
alɔʁ, lɑ̃təmɑ̃, ʒə ʁəkɔmɑ̃sə a mə nuʁʁiʁ, pa a pa
ʁəkɔnεsɑ̃tə ɑ̃vεʁ mεz- ami, e ʒə nə sε kɔmɑ̃ lœʁ mɔ̃tʁe ! !