Poeme : Ses Mains

Ses mains me deshabillent timidement
Ses levres effleurent les miennes tendrement
S’egarent et viennent mourrir dans mon cou
Moment effemere et pourtant si doux

Je me perds en l’azur de ces yeux
Delicatement ses mains parcourent mon corps
Instand qui nous transporte au 7eme cieux
Ne me laissant pas le moindre remort

Il me garde au creu de ces bras
Je peux sentir le parfum de sa peau
Et me glisse doucement dans ses pas
Pour qu’il m’aprenne ce qu’aimer veut dire ; mot si beau

Ses mains s’egarent au sud de ma taille
Ses doigts carressent mes cheveux
Sensation penetrante emplie de doux details
Que je ne pourrais jamais oublier, comme nous deux

Il se glisse au plus profond de mon cœur
Me penetre, me submerge avec douceur
Instand ennivrant que j’aimerais eternel
Plaisir pourtant effemere qu’est ce desir charnel

Son souffle sur ma nuque, son corps contre le miens
Inneffassables secondes que je vole a la vie
Et qu’en mon ame je garderai vivace pour que demain
Jamais elles ne sombrent dans l’oublis…

sε mɛ̃ mə dezabije timidəmɑ̃
sε ləvʁəz- efləʁe lε mjεnə tɑ̃dʁəmɑ̃
səɡaʁe e vjεne muʁʁiʁ dɑ̃ mɔ̃ ku
mɔmɑ̃ efəməʁə e puʁtɑ̃ si du

ʒə mə pεʁdz- ɑ̃ lazyʁ də sεz- iø
dəlikatəmɑ̃ sε mɛ̃ paʁkuʁe mɔ̃ kɔʁ
ɛ̃stɑ̃d ki nu tʁɑ̃spɔʁtə o sεt əmə sjø
nə mə lεsɑ̃ pa lə mwɛ̃dʁə ʁəmɔʁ

il mə ɡaʁdə o kʁø də sε bʁa
ʒə pø sɑ̃tiʁ lə paʁfœ̃ də sa po
e mə ɡlisə dusəmɑ̃ dɑ̃ sε pa
puʁ kil mapʁεnə sə kεme vø diʁə, mo si bo

sε mɛ̃ səɡaʁe o syd də ma tajə
sε dwa kaʁəse mε ʃəvø
sɑ̃sasjɔ̃ pənεtʁɑ̃tə ɑ̃pli də du dətaj
kə ʒə nə puʁʁε ʒamεz- ublje, kɔmə nu dø

il sə ɡlisə o plys pʁɔfɔ̃ də mɔ̃ kœʁ
mə pənεtʁə, mə sybmεʁʒə avεk dusœʁ
ɛ̃stɑ̃d εnivʁɑ̃ kə ʒεməʁεz- ətεʁnεl
plεziʁ puʁtɑ̃ efəməʁə kε sə dəziʁ ʃaʁnεl

sɔ̃ suflə syʁ ma nykə, sɔ̃ kɔʁ kɔ̃tʁə lə mjɛ̃
inefasablə səɡɔ̃də kə ʒə vɔlə a la vi
e kɑ̃ mɔ̃n- amə ʒə ɡaʁdəʁε vivasə puʁ kə dəmɛ̃
ʒamεz- εllə nə sɔ̃bʁe dɑ̃ lubli…