Poeme : Inspiration 2

Des ces regards si doux et si complices
Sans le vouloir il me met au suplice
Lié de cette passion devorante
Je l’en implore, suppliante

L’aurore se leve et efface de ces couleurs pastels
Cette nuit aux etoiles de ses yeux qui s’acheve
Ne me laissant que pour seul souvenir de ce reve
Un moment qui me semble à present si flou, irreel

Nuit aux etoiles de ses yeux
Aux couleurs passionnantes de son corps
De ce moment que nous partagions a deux
Et qui me ronge de douloureux remords

J’ai cru que ses levres avaient effleurer les miennes
Que ses mains m’avaient carressés tendrement
Qu’il m’avait fait l’amour, oubliant nos peines
Mais ce n’etait qu’un reve, que disspirera le temps

dε sε ʁəɡaʁd si duz- e si kɔ̃plisə
sɑ̃ lə vulwaʁ il mə mεt o syplisə
lje də sεtə pasjɔ̃ dəvɔʁɑ̃tə
ʒə lɑ̃n- ɛ̃plɔʁə, sypljɑ̃tə

loʁɔʁə sə ləvə e efasə də sε kulœʁ pastεl
sεtə nɥi oz- ətwalə də sεz- iø ki saʃəvə
nə mə lεsɑ̃ kə puʁ səl suvəniʁ də sə ʁəvə
œ̃ mɔmɑ̃ ki mə sɑ̃blə a pʁəze si flu, iʁil

nɥi oz- ətwalə də sεz- iø
o kulœʁ pasjɔnɑ̃tə də sɔ̃ kɔʁ
də sə mɔmɑ̃ kə nu paʁtaʒjɔ̃z- a dø
e ki mə ʁɔ̃ʒə də duluʁø ʁəmɔʁd

ʒε kʁy kə sε ləvʁəz- avε efləʁe lε mjεnə
kə sε mɛ̃ mavε kaʁese tɑ̃dʁəmɑ̃
kil mavε fε lamuʁ, ubljɑ̃ no pεnə
mε sə nətε kœ̃ ʁəvə, kə dispiʁəʁa lə tɑ̃