Poeme : Une Main Froide

Une main froide me tient le cœur
Le fait crier de douleur
Le presse
Le blesse
Le fait souffrir
Le déchire
Se moque de ses gémissements
S’amuse de ses lamentations
Étouffe sa respiration
Lui glace le sang
Le plonge dans les cauchemars
S’en exalte et lance son rire noir
L’en fait sortir pour mieux se réjouir
De sa mine de misérable entrain de mourir
Le gifle, le jette
Je crie, j’halète
Le rattrape, le caresse
De sa froideur diablesse
Je souffre, je hue
Je te cherche, où es-tu ?
Pourquoi gardes-tu ce silence ?
Qui m’emplit d’arrogance ?

ynə mɛ̃ fʁwadə mə tjɛ̃ lə kœʁ
lə fε kʁje də dulœʁ
lə pʁεsə
lə blεsə
lə fε sufʁiʁ
lə deʃiʁə
sə mɔkə də sε ʒemisəmɑ̃
samyzə də sε lamɑ̃tasjɔ̃
etufə sa ʁεspiʁasjɔ̃
lɥi ɡlasə lə sɑ̃
lə plɔ̃ʒə dɑ̃ lε koʃəmaʁ
sɑ̃n- εɡzaltə e lɑ̃sə sɔ̃ ʁiʁə nwaʁ
lɑ̃ fε sɔʁtiʁ puʁ mjø sə ʁeʒuiʁ
də sa minə də mizeʁablə ɑ̃tʁɛ̃ də muʁiʁ
lə ʒiflə, lə ʒεtə
ʒə kʁi, ʒalεtə
lə ʁatʁapə, lə kaʁεsə
də sa fʁwadœʁ djablεsə
ʒə sufʁə, ʒə ɥ
ʒə tə ʃεʁʃə, u ε ty ?
puʁkwa ɡaʁdə- ty sə silɑ̃sə ?
ki mɑ̃pli daʁɔɡɑ̃sə ?