Poeme : Rien

Il me restera le souvenir
L’ombre de tes sourires
Le doux parfum du desir
Une odeur de soupir.

Il me restera tant de chose
Comme un tresor a jamais perdu
Si grand et aujourd’hui si peu de chose
Tant de vies si mal vecues.

Il me restera la musique
La vibration d’un fil electrique
Une voix claire qui s’arrache
Une voix rauque qui se fache.

Il me restera l’ecriture
Douce melodie des couleurs
Harmonie des couleurs
Une autre idee du bonheur.

Il me restera l’amertume
De n’avoir pas su faire
Sans arrieres pensees aucune
Autre chose que de me taire.

Il me restera le souvenir
D’une vie de solitude
Sans passé, sans avenir,
Une vie d’habitude.

Il me restera…
Quoi en somme,
Une vie d’homme,
Il me restera…

il mə ʁεstəʁa lə suvəniʁ
lɔ̃bʁə də tε suʁiʁə
lə du paʁfœ̃ dy dəziʁ
ynə ɔdœʁ də supiʁ.

il mə ʁεstəʁa tɑ̃ də ʃozə
kɔmə œ̃ tʁəzɔʁ a ʒamε pεʁdy
si ɡʁɑ̃t- e oʒuʁdɥi si pø də ʃozə
tɑ̃ də vi si mal vəkɥ.

il mə ʁεstəʁa la myzikə
la vibʁasjɔ̃ dœ̃ fil əlεktʁikə
ynə vwa klεʁə ki saʁaʃə
ynə vwa ʁokə ki sə faʃə.

il mə ʁεstəʁa lεkʁityʁə
dusə məlɔdi dε kulœʁ
aʁmɔni dε kulœʁ
ynə otʁə idi dy bɔnœʁ.

il mə ʁεstəʁa lamεʁtymə
də navwaʁ pa sy fεʁə
sɑ̃z- aʁjəʁə pɑ̃siz- okynə
otʁə ʃozə kə də mə tεʁə.

il mə ʁεstəʁa lə suvəniʁ
dynə vi də sɔlitydə
sɑ̃ pase, sɑ̃z- avəniʁ,
ynə vi dabitydə.

il mə ʁεstəʁa…
kwa ɑ̃ sɔmə,
ynə vi dɔmə,
il mə ʁεstəʁa…