Poeme : Ta Cocotte Minute

Lorsque je ferme les yeux,
Je voyage dans un monde pernicieux.
Miroir de mes souffrances,
Il reflète fidèlement mes errances.

Effrayé par la danse macabre des nuages,
J’assiste, impuissant, à la naissance d’un orage.
Comme un bourreau, il me torture,
Jusqu’à briser mon imposante armure.

Au loin, le tonnerre me gronde,
Les éclairs me griffent, la foudre me blesse,
Touché, mon Cœur percé m’inonde de sa tristesse.

Je la sens suinter en moi telle une onde ;
Inlassablement, elle peine à me dire Adieu,
Et s’écoule, empruntant le chemin de mes yeux.

lɔʁskə ʒə fεʁmə lεz- iø,
ʒə vwajaʒə dɑ̃z- œ̃ mɔ̃də pεʁnisjø.
miʁwaʁ də mε sufʁɑ̃sə,
il ʁəflεtə fidεləmɑ̃ mεz- eʁɑ̃sə.

efʁεje paʁ la dɑ̃sə makabʁə dε nɥaʒə,
ʒasistə, ɛ̃pɥisɑ̃, a la nεsɑ̃sə dœ̃n- ɔʁaʒə.
kɔmə œ̃ buʁʁo, il mə tɔʁtyʁə,
ʒyska bʁize mɔ̃n- ɛ̃pozɑ̃tə aʁmyʁə.

o lwɛ̃, lə tɔneʁə mə ɡʁɔ̃də,
lεz- eklεʁ mə ɡʁife, la fudʁə mə blεsə,
tuʃe, mɔ̃ kœʁ pεʁse minɔ̃də də sa tʁistεsə.

ʒə la sɑ̃s sɥɛ̃te ɑ̃ mwa tεllə ynə ɔ̃də,
ɛ̃lasabləmɑ̃, εllə pεnə a mə diʁə adjø,
e sekulə, ɑ̃pʁœ̃tɑ̃ lə ʃəmɛ̃ də mεz- iø.