Poeme : Etat Critique

Ne plus rien voir a part la folie
Tenir la main à cette pourrie
Elle qui depuis longtemps dirige ma vie
Pourquoi tout risquer et ne pas faire de bruit

Je ne peux dire les choses ressenties
Elles sont la me laissant putain d’aigri !
Le temps passe les enveloppes fanes
Et moi je reste comme un sal profane

Tous partis moi je reste ; dernier des imbéciles
C’est t etre con mais je me sens assez débiles
A vouloir tout arreter j ai plutot ruiner leur vie
Je crois que c est a cause de moi qu ils sont partis !

Je me sens damné depuis cet été 2005
Ou j ai arreter la drogue et de faire le malin
Après l epreuve du
Manque celui de la perte
Depuis cette date l’hécatombe jamais n arrete

Encore 3 cette semaine il ne me reste qu une seule amie
J ai peur pour elle mais il parait que c est abruti
Je me sens entouré du mal qui inlassablement me poursuit
Il me traque, me pousse à craquer et lentement me detruis

nə plys ʁjɛ̃ vwaʁ a paʁ la fɔli
təniʁ la mɛ̃ a sεtə puʁʁi
εllə ki dəpɥi lɔ̃tɑ̃ diʁiʒə ma vi
puʁkwa tu ʁiske e nə pa fεʁə də bʁɥi

ʒə nə pø diʁə lε ʃozə ʁəsɑ̃ti
εllə sɔ̃ la mə lεsɑ̃ pytɛ̃ dεɡʁi !
lə tɑ̃ pasə lεz- ɑ̃vəlɔpə fanə
e mwa ʒə ʁεstə kɔmə œ̃ sal pʁɔfanə

tus paʁti mwa ʒə ʁεstə, dεʁnje dεz- ɛ̃besilə
sε te εtʁə kɔ̃ mε ʒə mə sɑ̃sz- ase debilə
a vulwaʁ tut- aʁəte ʒi ε plyto ʁɥine lœʁ vi
ʒə kʁwa kə se εt- a kozə də mwa k il sɔ̃ paʁti !

ʒə mə sɑ̃s damne dəpɥi sεt ete dø milə sɛ̃k
u ʒi ε aʁəte la dʁɔɡ e də fεʁə lə malɛ̃
apʁε εl εpʁəvə dy
mɑ̃kə səlɥi də la pεʁtə
dəpɥi sεtə datə lekatɔ̃bə ʒamε εn aʁətə

ɑ̃kɔʁə tʁwa sεtə səmεnə il nə mə ʁεstə k ynə sələ ami
ʒi ε pœʁ puʁ εllə mεz- il paʁε kə se εt- abʁyti
ʒə mə sɑ̃sz- ɑ̃tuʁe dy mal ki ɛ̃lasabləmɑ̃ mə puʁsɥi
il mə tʁakə, mə pusə a kʁake e lɑ̃təmɑ̃ mə dətʁɥi