Poeme : Ce Lourd Silence…

Elle restait silencieuse, car elle avait peur,
Elle craignait que soit découverte l’origine de ses pleurs,
Ce sujet tabou qu’elle n’osait aborder,
Celui à cause duquel à vie elle demeurera traumatisée.

En silence, elle a reçu ce qu’elle n’aurait pas du,
Ce qu’elle n’oubliera pas de son vécu,
Mais ce qu’à personne elle n’a jamais dit,
Chose qu’elle regrettera tout le restant de sa vie.

Car à cause de ce lourd poids qu’elle portait,
A cause de ces souffrances qui resteront gravées à jamais,
A cause de cet homme qu’elle voyait chaque jour,
Qui a gâché son enfance à cause de cet acte sans retour.

Elle regardait cet individu d’une façon différente,
Elle craignait de rester seule avec cet espèce de monstre,
Celui qui a profité et abusé d’elle pendant tant d’années,
Celui qui a finalement fait disparaître toute sa gaieté.

εllə ʁεstε silɑ̃sjøzə, kaʁ εllə avε pœʁ,
εllə kʁεɲε kə swa dekuvεʁtə lɔʁiʒinə də sε plœʁ,
sə syʒε tabu kεllə nozε abɔʁde,
səlɥi a kozə dykεl a vi εllə dəməʁəʁa tʁomatize.

ɑ̃ silɑ̃sə, εllə a ʁəsy sə kεllə noʁε pa dy,
sə kεllə nubljəʁa pa də sɔ̃ veky,
mε sə ka pεʁsɔnə εllə na ʒamε di,
ʃozə kεllə ʁəɡʁεtəʁa tu lə ʁεstɑ̃ də sa vi.

kaʁ a kozə də sə luʁ pwa kεllə pɔʁtε,
a kozə də sε sufʁɑ̃sə ki ʁεstəʁɔ̃ ɡʁavez- a ʒamε,
a kozə də sεt ɔmə kεllə vwajε ʃakə ʒuʁ,
ki a ɡaʃe sɔ̃n- ɑ̃fɑ̃sə a kozə də sεt aktə sɑ̃ ʁətuʁ.

εllə ʁəɡaʁdε sεt ɛ̃dividy dynə fasɔ̃ difeʁɑ̃tə,
εllə kʁεɲε də ʁεste sələ avεk sεt εspεsə də mɔ̃stʁə,
səlɥi ki a pʁɔfite e abyze dεllə pɑ̃dɑ̃ tɑ̃ dane,
səlɥi ki a finaləmɑ̃ fε dispaʁεtʁə tutə sa ɡεəte.