Poeme : Horizon Vide

Le soleil se leve sur un horizon vide
Et la tristesse me ronge comme un acide
Les journees defilent en noir et blanc
Mon esprit se laisse emporter par le vent

Separe de ton corps et de ton cœur
Je sens doucement venir mon heure
Comment reagir quand soudain tout s’ecroule
Comment empecher que mes larmes coulent

Parfois la vie nous mets a l’epreuve
Voir si l’amour peut faire ses preuves
Lorsque les erreurs du passe nous rattrapent
Comme si le bonheur passait a la trappe

Il nous faut oublier ces moments si dur
Car le passe a present detruit notre future
Mon cœur se meurt et mon corps tremble
On a tant de choses a vivre ensemble

Sans toi le mot vivre n’a plus aucun sens
Je t’en supplie donne nous une autre chance…

lə sɔlεj sə ləvə syʁ œ̃n- ɔʁizɔ̃ vidə
e la tʁistεsə mə ʁɔ̃ʒə kɔmə œ̃n- asidə
lε ʒuʁni dəfile ɑ̃ nwaʁ e blɑ̃
mɔ̃n- εspʁi sə lεsə ɑ̃pɔʁte paʁ lə vɑ̃

səpaʁə də tɔ̃ kɔʁz- e də tɔ̃ kœʁ
ʒə sɑ̃s dusəmɑ̃ vəniʁ mɔ̃n- œʁ
kɔmɑ̃ ʁəaʒiʁ kɑ̃ sudɛ̃ tu sεkʁulə
kɔmɑ̃ ɑ̃pεʃe kə mε laʁmə- kule

paʁfwa la vi nu mεtz- a lεpʁəvə
vwaʁ si lamuʁ pø fεʁə sε pʁəvə
lɔʁskə lεz- eʁœʁ dy pasə nu ʁatʁape
kɔmə si lə bɔnœʁ pasε a la tʁapə

il nu fo ublje sε mɔmɑ̃ si dyʁ
kaʁ lə pasə a pʁəze dətʁɥi nɔtʁə fytyʁə
mɔ̃ kœʁ sə məʁ e mɔ̃ kɔʁ tʁɑ̃blə
ɔ̃n- a tɑ̃ də ʃozəz- a vivʁə ɑ̃sɑ̃blə

sɑ̃ twa lə mo vivʁə na plysz- okœ̃ sɑ̃s
ʒə tɑ̃ sypli dɔnə nuz- ynə otʁə ʃɑ̃sə…