Poeme : Toi, Mon Amour

Depuis que j’ai lu ton poeme, je suis sans voix,
Depuis que je t’ai lu, je suis sans gestes,
Apres t’avoir lu, je n’ai pu que te relire,
Silencieuse et amoureuse de tant d’amour.

Mes yeux sont humides de larmes,
Des larmes de joie de te connaitre et de t’aimer,
Des larmes de bonheur d’etre tant aimee,
Des larmes de douleur de ne pouvoir t’aimer,
De ne pas pouvoir etre pres de toi ce soir,
Comme chaque nuit, comme chaque jour,
Pour rever notre bonheur et vivre notre amour.

Tes paroles sont telles une symphonie,
Une melodie qui me chante notre amour,
Chacun de tes mots est l’echo de mon ame,
Tes desirs repondent aux voeux de mon cœur.

Ton amour a vaincu la distance,
L’espace s’est perdu dans ta tendresse,
Qui d’heures en jours m’a rendue si proche de toi,
Que desormais je n’ai plus de vie sans toi,
Je n’ai plus de reveil sans te chercher,
Ni de sommeil sans soupirer ton nom.

Tu m’as fait vivre tant de de bonheur,
Tu as change le gout de ma vie,
Tu m’as fait aimer meme la solitude,
Ou a tout instant, je te retrouve
Pour t’offrir tout le bonheur possible.

Jour apres jour, je te decouvre, toi le poete,
L’ami, le confident, le conseiller, l’amour, l’amant,
Qui me soutient dans la realite du quotidien
Et me fait vivre sur les rivages de l’amour.

Ce que tu veux, je le desire autant que toi,
Ce dont tu reves, je le vis avec et pars toi,
J’en oublie que jamais je ne te rencontrerai,
Je sais qu’aupres de toi je resterai,
Ma verite est de toujours t’aimer.

dəpɥi kə ʒε ly tɔ̃ poəmə, ʒə sɥi sɑ̃ vwa,
dəpɥi kə ʒə tε ly, ʒə sɥi sɑ̃ ʒεstə,
apʁə- tavwaʁ ly, ʒə nε py kə tə ʁəliʁə,
silɑ̃sjøzə e amuʁøzə də tɑ̃ damuʁ.

mεz- iø sɔ̃ ymidə də laʁmə,
dε laʁmə- də ʒwa də tə kɔnεtʁə e də tεme,
dε laʁmə- də bɔnœʁ dεtʁə tɑ̃ εmi,
dε laʁmə- də dulœʁ də nə puvwaʁ tεme,
də nə pa puvwaʁ εtʁə pʁə- də twa sə swaʁ,
kɔmə ʃakə nɥi, kɔmə ʃakə ʒuʁ,
puʁ ʁəve nɔtʁə bɔnœʁ e vivʁə nɔtʁə amuʁ.

tε paʁɔlə sɔ̃ tεlləz- ynə sɛ̃fɔni,
ynə məlɔdi ki mə ʃɑ̃tə nɔtʁə amuʁ,
ʃakœ̃ də tε moz- ε lεʃo də mɔ̃n- amə,
tε dəziʁ ʁəpɔ̃de o vø də mɔ̃ kœʁ.

tɔ̃n- amuʁ a vɛ̃ky la distɑ̃sə,
lεspasə sε pεʁdy dɑ̃ ta tɑ̃dʁεsə,
ki dœʁz- ɑ̃ ʒuʁ ma ʁɑ̃dɥ si pʁoʃə də twa,
kə dəzɔʁmε ʒə nε plys də vi sɑ̃ twa,
ʒə nε plys də ʁəvεj sɑ̃ tə ʃεʁʃe,
ni də sɔmεj sɑ̃ supiʁe tɔ̃ nɔ̃.

ty ma fε vivʁə tɑ̃ də də bɔnœʁ,
ty a ʃɑ̃ʒə lə ɡu də ma vi,
ty ma fε εme məmə la sɔlitydə,
u a tut- ɛ̃stɑ̃, ʒə tə ʁətʁuvə
puʁ tɔfʁiʁ tu lə bɔnœʁ pɔsiblə.

ʒuʁ apʁə- ʒuʁ, ʒə tə dəkuvʁə, twa lə poətə,
lami, lə kɔ̃fide, lə kɔ̃sεje, lamuʁ, lamɑ̃,
ki mə sutjɛ̃ dɑ̃ la ʁəalitə dy kɔtidjɛ̃
e mə fε vivʁə syʁ lε ʁivaʒə də lamuʁ.

sə kə ty vø, ʒə lə dəziʁə otɑ̃ kə twa,
sə dɔ̃ ty ʁəvə, ʒə lə vis avεk e paʁ twa,
ʒɑ̃n- ubli kə ʒamε ʒə nə tə ʁɑ̃kɔ̃tʁəʁε,
ʒə sε kopʁə- də twa ʒə ʁεstəʁε,
ma vəʁitə ε də tuʒuʁ tεme.