Poeme : Je Te Demande…

Souvent je pense a notre vie,
Creee de reves infinis,
La revolte habite mon ame,
Quand ce n’est pas le vague a l’ame.

J’ai vu s’eclipser tant d’annees,
Sous les faux semblants d’etre aimee,
Jusqu’au jour ou desesperee,
J’ai decide ma liberte.

Trompee par de vaines amours,
J’etais au point de non-retour,
D’imaginer la quietude
Remede de la solitude.

Je vivais sans aucun bonheur,
Rien ne parlait plus a mon cœur,
Jusqu’a cette nuit de hasard,
Dans une etincelle d’espoir,

Tu t’es fait present dans ma vie,
Me conquerant par tes ecrits,
Je t’ai suivi sur ce chemin,
Te decouvrant main dans la main.

Au present, c’est toi que je vis,
Amant apres que d’etre ami,
Au passe, j’ai fait mes adieux,
Le futur, je le reve a deux.

Resignee a ne pas t’aimer,
Je soupire de mieux t’aimer,
Toi, qui connais le sens d’aimer,
Je te demande de m’aimer.

suvɑ̃ ʒə pɑ̃sə a nɔtʁə vi,
kʁi də ʁəvəz- ɛ̃fini,
la ʁəvɔltə-abitə mɔ̃n- amə,
kɑ̃ sə nε pa lə vaɡ a lamə.

ʒε vy sεklipse tɑ̃ dani,
su lε fo sɑ̃blɑ̃ dεtʁə εmi,
ʒysko ʒuʁ u dəzεspəʁi,
ʒε dəsidə ma libεʁtə.

tʁɔ̃pi paʁ də vεnəz- amuʁ,
ʒətεz- o pwɛ̃ də nɔ̃ ʁətuʁ,
dimaʒine la kjətydə
ʁəmədə də la sɔlitydə.

ʒə vivε sɑ̃z- okœ̃ bɔnœʁ,
ʁjɛ̃ nə paʁlε plysz- a mɔ̃ kœʁ,
ʒyska sεtə nɥi də-azaʁ,
dɑ̃z- ynə ətɛ̃sεllə dεspwaʁ,

ty tε fε pʁəze dɑ̃ ma vi,
mə kɔ̃kəʁɑ̃ paʁ tεz- εkʁi,
ʒə tε sɥivi syʁ sə ʃəmɛ̃,
tə dəkuvʁɑ̃ mɛ̃ dɑ̃ la mɛ̃.

o pʁəze, sε twa kə ʒə vis,
amɑ̃ apʁə- kə dεtʁə ami,
o pasə, ʒε fε mεz- adjø,
lə fytyʁ, ʒə lə ʁəvə a dø.

ʁəsiɲi a nə pa tεme,
ʒə supiʁə də mjø tεme,
twa, ki kɔnε lə sɑ̃s dεme,
ʒə tə dəmɑ̃də də mεme.