Poeme : Seul O Monde

Quand le bato a couler,
De mes yeux je lé ai vu sombré.
Par mes seul moyen je nai pa su les sové
Et c ma fote si il son tom b.
Mnt je nai plu persone,
Jai limpression kon mabandone.
Pk la vie est si injuste,
Je nai ke 9 ans tout juste.
Km pourraige me debroullier,
Ya plu persone, pour me surveiller.
Je v devoir me d broullier,
Sur une ile abandoné.
Par les rekin il se son fé d vorer,
Et sur la plage, les reste sont echoué.
G ten de remor,
Ils sont mor.
Maintenan ils dorment a jamais,
Et ki mieu ke moi le sais.
Voir c parent mourrir,
D choses c la pire.
G ten pleurer,
G ten crier.
G besoin deux.
Ma mere me manke,
O tan que mon pere.
Jabite en france,
Et me voila a la d chéensse.
Vaije vrément crever ?
Sur cette ile deserte,
Je sui abandoner,
Je né plu persone certe.
Sou un palmier,
Je v mallonger.
Et me laisser mourrir,
Je v essayer.
Pluto que de souffrir,
O tan mourrir.
Cette douleur est intennse,
De les retrouver,
Javoue jy pennse,
Je me laisse porter.
Je percoi d ondes
JE SUIS SEUL O MONDE…

Gabriel

kɑ̃ lə bato a kule,
də mεz- iø ʒə le ε vy sɔ̃bʁe.
paʁ mε səl mwajɛ̃ ʒə nε pa sy lε sɔve
e se ma fɔtə si il sɔ̃ tɔm be.
εm εn te ʒə nε ply pεʁsɔnə,
ʒε lɛ̃pʁesjɔ̃ kɔ̃ mabɑ̃dɔnə.
pe ka la vi ε si ɛ̃ʒystə,
ʒə nε kə nəv- ɑ̃ tu ʒystə.
ka εm puʁʁεʒə mə dəbʁulje,
ia ply pεʁsɔnə, puʁ mə syʁvεje.
ʒə ve dəvwaʁ mə de bʁulje,
syʁ ynə ilə abɑ̃dɔne.
paʁ lε ʁəkɛ̃ il sə sɔ̃ fe de vɔʁe,
e syʁ la plaʒə, lε ʁεstə sɔ̃t- εʃue.
ʒe tεn də ʁəmɔʁ,
il sɔ̃ mɔʁ.
mɛ̃tənɑ̃ il dɔʁme a ʒamε,
e ki mjø kə mwa lə sε.
vwaʁ se paʁɑ̃ muʁʁiʁ,
de ʃozə se la piʁə.
ʒe tεn pləʁe,
ʒe tεn kʁje.
ʒe bəzwɛ̃ dø.
ma məʁə mə mɑ̃kə,
o tɑ̃ kə mɔ̃ pəʁə.
ʒabitə ɑ̃ fʁɑ̃sə,
e mə vwala a la de ʃeɑ̃sə.
vεʒə vʁemɑ̃ kʁəve ?
syʁ sεtə ilə dəzεʁtə,
ʒə sɥi abɑ̃dɔne,
ʒə ne ply pεʁsɔnə sεʁtə.
su œ̃ palmje,
ʒə ve malɔ̃ʒe.
e mə lεse muʁʁiʁ,
ʒə ve esεje.
plyto kə də sufʁiʁ,
o tɑ̃ muʁʁiʁ.
sεtə dulœʁ εt- ɛ̃tεnsə,
də lε ʁətʁuve,
ʒavu ʒi pεnsə,
ʒə mə lεsə pɔʁte.
ʒə pεʁkwa de ɔ̃də
ʒə sɥi səl o mɔ̃də…

ɡabʁjεl