Poeme : Si Pure

Tu es si pure,
Comme cette belle nature,
Si mûre,
Comme ce fruit au pieds du mur.

Si belle,
Si sincère,
Que tous le monde en toi espére,
Et que tout le monde tapelle.

Si dure,
Que si coule une seule larme même minuscule,
Elle nous fait sortir les armes et tout le monde recule,
Car ils ont peur de cette si forte armure.

Une armure mais pas une ordinaire,
Celle de l’amitié,
Celle qui nous fait rêver,
Et qui fait qu’ à la recherche d’un ami on ére.

Léa

ty ε si pyʁə,
kɔmə sεtə bεllə natyʁə,
si myʁə,
kɔmə sə fʁɥi o pje dy myʁ.

si bεllə,
si sɛ̃sεʁə,
kə tus lə mɔ̃də ɑ̃ twa εspeʁə,
e kə tu lə mɔ̃də tapεllə.

si dyʁə,
kə si kulə ynə sələ laʁmə mεmə minyskylə,
εllə nu fε sɔʁtiʁ lεz- aʁməz- e tu lə mɔ̃də ʁəkylə,
kaʁ ilz- ɔ̃ pœʁ də sεtə si fɔʁtə aʁmyʁə.

ynə aʁmyʁə mε pa ynə ɔʁdinεʁə,
sεllə də lamitje,
sεllə ki nu fε ʁεve,
e ki fε ka la ʁəʃεʁʃə dœ̃n- ami ɔ̃n- eʁə.

lea