Poeme : Petite Étoile

C’est une petite étoile dans l’obscurité
C’est une petite étoile qui ne cesse de briller
C’est, dans mon cœur, comme un espoir
Lorsque je suis seule dans le noir.

Je ne me lasse pas de l’observer
Elle devine toutes mes pensées
Mes colères, mes craintes, mes peines
Mes joies, mon amour, ma haine.

J’ai l’impression qu’elle m’écoute
Qu’elle apaise chacun de mes doutes
Qu’elle m’apporte du réconfort
Lorsque je rêve, assise dehors.

Petite étoile, brille encore !
Car mon espoir devient plus fort
Grâce à toi qui chaque soir
Me donne envie d’y croire.

sεt- ynə pətitə etwalə dɑ̃ lɔpskyʁite
sεt- ynə pətitə etwalə ki nə sεsə də bʁije
sε, dɑ̃ mɔ̃ kœʁ, kɔmə œ̃n- εspwaʁ
lɔʁskə ʒə sɥi sələ dɑ̃ lə nwaʁ.

ʒə nə mə lasə pa də lɔpsεʁve
εllə dəvinə tutə mε pɑ̃se
mε kɔlεʁə, mε kʁɛ̃tə, mε pεnə
mε ʒwa, mɔ̃n- amuʁ, ma-εnə.

ʒε lɛ̃pʁesjɔ̃ kεllə mekutə
kεllə apεzə ʃakœ̃ də mε dutə
kεllə mapɔʁtə dy ʁekɔ̃fɔʁ
lɔʁskə ʒə ʁεvə, asizə dəɔʁ.

pətitə etwalə, bʁijə ɑ̃kɔʁə !
kaʁ mɔ̃n- εspwaʁ dəvjɛ̃ plys fɔʁ
ɡʁasə a twa ki ʃakə swaʁ
mə dɔnə ɑ̃vi di kʁwaʁə.