Poeme : Elle Est… Chloé

Elle ne regarde pas en face
Elle se dandine, fait volteface
Elle a la bouche coincée dans un rictus
Petite princesse, piquante comme un cactus

Elle a parfois du vague à l’âme
Jette son cartable sur l’macadam
Elle frôle toujours tous les trottoirs
Petite princesse, broie du noir

Elle pleure, elle rit, elle boude
Elle est vexée et prend la mouche
Petite princesse est susceptible
Et son silence est tellement perceptible

Elle se cogne la tête contre les murs
Dans ce cas-là, la rassurer dans un murmure
Lui expliquer tout doucement
Qu’ici, elle est à l’abri de la foule et du vent

Elle aime beaucoup chanter
Elle joue à la poupée
Ecrit, et fait du coloriage
Finalement, elle n’est pas si différente des filles de son âge

Le regard des gens, elle n’en n’a cure
Elle reste petite fille frêle et nature
Elle parle parfois aux oiseaux
Petite princesse adore les animaux

Elle ne regarde pas en face
Elle se dandine, fait volteface
Petite bouille d’amour pleine de mimiques
Petite princesse est trisomique

A Chloé

εllə nə ʁəɡaʁdə pa ɑ̃ fasə
εllə sə dɑ̃dinə, fε vɔltəfasə
εllə a la buʃə kwɛ̃se dɑ̃z- œ̃ ʁiktys
pətitə pʁɛ̃sεsə, pikɑ̃tə kɔmə œ̃ kaktys

εllə a paʁfwa dy vaɡ a lamə
ʒεtə sɔ̃ kaʁtablə syʁ lmakadam
εllə fʁolə tuʒuʁ tus lε tʁɔtwaʁ
pətitə pʁɛ̃sεsə, bʁwa dy nwaʁ

εllə plœʁə, εllə ʁit, εllə budə
εllə ε vεkse e pʁɑ̃ la muʃə
pətitə pʁɛ̃sεsə ε sysεptiblə
e sɔ̃ silɑ̃sə ε tεllmɑ̃ pεʁsεptiblə

εllə sə kɔɲə la tεtə kɔ̃tʁə lε myʁ
dɑ̃ sə ka la, la ʁasyʁe dɑ̃z- œ̃ myʁmyʁə
lɥi εksplike tu dusəmɑ̃
kisi, εllə εt- a labʁi də la fulə e dy vɑ̃

εllə εmə boku ʃɑ̃te
εllə ʒu a la pupe
εkʁi, e fε dy kɔlɔʁjaʒə
finaləmɑ̃, εllə nε pa si difeʁɑ̃tə dε fijə də sɔ̃n- aʒə

lə ʁəɡaʁ dε ʒɑ̃, εllə nɑ̃ na kyʁə
εllə ʁεstə pətitə fijə fʁεlə e natyʁə
εllə paʁlə paʁfwaz- oz- wazo
pətitə pʁɛ̃sεsə adɔʁə lεz- animo

εllə nə ʁəɡaʁdə pa ɑ̃ fasə
εllə sə dɑ̃dinə, fε vɔltəfasə
pətitə bujə damuʁ plεnə də mimik
pətitə pʁɛ̃sεsə ε tʁizɔmikə

a klɔe