Poeme : La Création Fébrile

Je me suis armée de silence. Je tais tous mes mots. Et ce silence me recouvre telle une cuirasse. Me protégeant et m’isolant.
Je me suis couverte de patience. Je prends sur moi. Et la patience calme mes envies égoïstes comme un antidépresseur. M’endort et me drogue.
Je me suis enrobée de mensonges. Je me voilà la face. Et les mensonges me rassurent, froid glacial qui m’engourdit. M’anesthésie et me glace.
Je me suis enterrée dans ma solitude. Je m’y habitue. Et la solitude est un manteau ridicule. Me réchauffe tout en me mettant mal à l’aise.
Je me suis faite dans la tristesse. Je chasse la joie. Et la tristesse m’occupe, je m’amuse de ce jeu d’émotions pénibles. Me divertit et me déprime.

ʒə mə sɥiz- aʁme də silɑ̃sə. ʒə tε tus mε mo. e sə silɑ̃sə mə ʁəkuvʁə tεllə ynə kɥiʁasə. mə pʁɔteʒɑ̃ e mizɔlɑ̃.
ʒə mə sɥi kuvεʁtə də pasjɑ̃sə. ʒə pʁɑ̃ syʁ mwa. e la pasjɑ̃sə kalmə mεz- ɑ̃viz- eɡɔistə kɔmə œ̃n- ɑ̃tidepʁesœʁ. mɑ̃dɔʁ e mə dʁɔɡ.
ʒə mə sɥiz- ɑ̃ʁɔbe də mɑ̃sɔ̃ʒə. ʒə mə vwala la fasə. e lε mɑ̃sɔ̃ʒə mə ʁasyʁe, fʁwa ɡlasjal ki mɑ̃ɡuʁdi. manεstezi e mə ɡlasə.
ʒə mə sɥiz- ɑ̃teʁe dɑ̃ ma sɔlitydə. ʒə mi-abitɥ. e la sɔlitydə εt- œ̃ mɑ̃to ʁidikylə. mə ʁeʃofə tut- ɑ̃ mə mεtɑ̃ mal a lεzə.
ʒə mə sɥi fεtə dɑ̃ la tʁistεsə. ʒə ʃasə la ʒwa. e la tʁistεsə mɔkypə, ʒə mamyzə də sə ʒø demɔsjɔ̃ peniblə. mə divεʁti e mə depʁimə.