Poeme : Nil Bleu

Nil bleu

Nil bleu le désert file,
Noût ses cieux infertiles,
Creusent un sable éteint,
A la paume des mains.

Scarabée au tombeau,
Silence bruit roseau,
Isis pleure son aimé,
Passe la barque de Ré.

Voilés les morts d’Egypte,
Vallée s’envole un mythe,
Maudit les embaumés,
Saille le bois laqué.

Momie muette d’agonit,
L’Horus prie le chorus,
Limon fertile inonde,
Limpidité de l’onde.

Fleurs aux blancs cotons,
Rivage et saison,
Lin au corps du défunt,
Lotus flotte serein.

Nil bleu le désert file
Noût ses cieux infertiles
Egypte sur l’autre rive,
Pyramide flamme vive.

Emilie. K 25/02/06
(Noût déesse égyptienne de la voûte celeste)

nil blø

nil blø lə dezεʁ filə,
nu sε sjøz- ɛ̃fεʁtilə,
kʁøze œ̃ sablə etɛ̃,
a la pomə dε mɛ̃.

skaʁabe o tɔ̃bo,
silɑ̃sə bʁɥi ʁozo,
izi plœʁə sɔ̃n- εme,
pasə la baʁkə də ʁe.

vwale lε mɔʁ dəʒiptə,
vale sɑ̃vɔlə œ̃ mitə,
modi lεz- ɑ̃bome,
sajə lə bwa lake.

mɔmi mɥεtə daɡɔni,
lɔʁys pʁi lə kɔʁys,
limɔ̃ fεʁtilə inɔ̃də,
lɛ̃pidite də lɔ̃də.

flœʁz- o blɑ̃ kɔtɔ̃,
ʁivaʒə e sεzɔ̃,
lɛ̃ o kɔʁ dy defœ̃,
lɔtys flɔtə səʁɛ̃.

nil blø lə dezεʁ filə
nu sε sjøz- ɛ̃fεʁtilə
əʒiptə syʁ lotʁə ʁivə,
piʁamidə flamə vivə.

əmili. ka vɛ̃t- sɛ̃k slaʃ zeʁo dø slaʃ zeʁo sis
(nu deεsə eʒiptjεnə də la vutə səlεstə)