Poeme : Un Coeur Pleur

Pleure, pleure, cœur qui aime un petit rayon de soleil,
Qui brûle en moi comme le feu ardant d’un dragon,
Je ne sais pas contenir mes larmes mais elles sont là
Moi sur le vieux continent, toi au soleil le vent.

Je ne serai en paix quand tu seras la
Apaiser de toutes mes craintes te sachant loin de moi.

Les nuits me paraissent courtes
Car je me sens démunie de ta personne,
J’aimerai te toucher, te serrer dans mes bras
Mais un obstacle nous sépare nos continents.

Dors petit rayon de soleil, dors bien
Car ton humble chevalier garde, et guète tous ce qui pourrait t’atteindre.

plœʁə, plœʁə, kœʁ ki εmə œ̃ pəti ʁεjɔ̃ də sɔlεj,
ki bʁylə ɑ̃ mwa kɔmə lə fø aʁdɑ̃ dœ̃ dʁaɡɔ̃,
ʒə nə sε pa kɔ̃təniʁ mε laʁmə- mεz- εllə sɔ̃ la
mwa syʁ lə vjø kɔ̃tine, twa o sɔlεj lə vɑ̃.

ʒə nə səʁε ɑ̃ pε kɑ̃ ty səʁa la
apεze də tutə mε kʁɛ̃tə tə saʃɑ̃ lwɛ̃ də mwa.

lε nɥi mə paʁεse kuʁtə
kaʁ ʒə mə sɑ̃s demyni də ta pεʁsɔnə,
ʒεməʁε tə tuʃe, tə seʁe dɑ̃ mε bʁa
mεz- œ̃n- ɔpstaklə nu sepaʁə no kɔ̃tinɑ̃.

dɔʁ pəti ʁεjɔ̃ də sɔlεj, dɔʁ bjɛ̃
kaʁ tɔ̃n- œ̃blə ʃəvalje ɡaʁdə, e ɡεtə tus sə ki puʁʁε tatɛ̃dʁə.