Poeme : Encor Toi

Ékeurer de ta vie tu mavais dit
Aide moi a sourire
Tu me lavais demander
Mais jtai bien trop occuper
Pour comprendre que jetait la clée
Qui pouvais taider en toute simpliciter
Tu tetais laisser emporter dans la deprime
Qui elle ne fesai que passé a coter
Un courant qui na qun seule chemin
Une seul direction et un seul but a atteindre
Pourquoi cette maladit tu tetais dit
Pourquoi toi et pas le mondes
Toutes ces question
Ont fini par prendre le dessu
Sur cette vie qui tetai kasimen fini
Le controle tu ne lavais plus
Mais se nai pas de ta faute
Je le repetai assez souvent
Pour qenfin ton sourire reviene
Mais ctai pas pour longtemps
Paske jmetai trompe
Rien pouvai te sauver
Tu apartonai deja a eu meme avant de mourire

ekəʁe də ta vi ty mavε di
εdə mwa a suʁiʁə
ty mə lavε dəmɑ̃de
mε ʒtε bjɛ̃ tʁo ɔkype
puʁ kɔ̃pʁɑ̃dʁə kə ʒətε la kle
ki puvε tεde ɑ̃ tutə sɛ̃plisite
ty tətε lεse ɑ̃pɔʁte dɑ̃ la dəpʁimə
ki εllə nə fəzε kə pase a kɔte
œ̃ kuʁɑ̃ ki na kn sələ ʃəmɛ̃
ynə səl diʁεksjɔ̃ e œ̃ səl byt a atɛ̃dʁə
puʁkwa sεtə maladi ty tətε di
puʁkwa twa e pa lə mɔ̃də
tutə sε kεstjɔ̃
ɔ̃ fini paʁ pʁɑ̃dʁə lə dəsy
syʁ sεtə vi ki tətε kazimɛ̃ fini
lə kɔ̃tʁɔlə ty nə lavε plys
mε sə nε pa də ta fotə
ʒə lə ʁəpətε ase suvɑ̃
puʁ kɑ̃fɛ̃ tɔ̃ suʁiʁə ʁəvjənə
mε ktε pa puʁ lɔ̃tɑ̃
paskə ʒmətε tʁɔ̃pə
ʁjɛ̃ puvε tə sove
ty apaʁtɔnε dəʒa a y məmə avɑ̃ də muʁiʁə