Chanson : Pont Neuf

Toulouse au petit matin
Se met sur son trente et un
Qu’elle est belle ô matin
En son fournil prométhéen

Toulouse d’un gant de brouillard
Débarbouille sa Garonne en fards
Le soleil grimpe le Pont Neuf
Comme un poussin qui sort de l’œuf

C’est l’heure où le funambule
Se réveille et déambule
Au fil de rêves somnambules
D’escapades noctambules

Légers ses mots comme plûmes d’anges
Se couchent sur la page blanche
Il leur borde les pieds les hanches
De sa musique bleue-blues-blanche

« Gréta Garonne divine occitane
Florence cathare sous ton cuir je me tanne »

Toulouse quand revient le soir
Enfile sa paire de bas noirs
Maquille sa Garonne hôte
Des dérives de ses nuits « hot »

C’est l’heure où le funambule
Se couche enfin et déambule
Au fil de rêves somnambules
D’escapades noctambules

tuluzə o pəti matɛ̃
sə mεt syʁ sɔ̃ tʁɑ̃tə e œ̃
kεllə ε bεllə o matɛ̃
ɑ̃ sɔ̃ fuʁnil pʁɔmeteɛ̃

tuluzə dœ̃ ɡɑ̃ də bʁujaʁ
debaʁbujə sa ɡaʁɔnə ɑ̃ faʁd
lə sɔlεj ɡʁɛ̃pə lə pɔ̃ nəf
kɔmə œ̃ pusɛ̃ ki sɔʁ də lœf

sε lœʁ u lə fynɑ̃bylə
sə ʁevεjə e deɑ̃bylə
o fil də ʁεvə sɔmnɑ̃bylə
dεskapadə nɔktɑ̃bylə

leʒe sε mo kɔmə plymə dɑ̃ʒə
sə kuʃe syʁ la paʒə blɑ̃ʃə
il lœʁ bɔʁdə lε pje lεz- ɑ̃ʃə
də sa myzikə blø blɥ blɑ̃ʃə

« ɡʁeta ɡaʁɔnə divinə ɔksitanə
flɔʁɑ̃sə kataʁə su tɔ̃ kɥiʁ ʒə mə tanə »

tuluzə kɑ̃ ʁəvjɛ̃ lə swaʁ
ɑ̃filə sa pεʁə də ba nwaʁ
makjə sa ɡaʁɔnə otə
dε deʁivə də sε nɥits « ɔt »

sε lœʁ u lə fynɑ̃bylə
sə kuʃə ɑ̃fɛ̃ e deɑ̃bylə
o fil də ʁεvə sɔmnɑ̃bylə
dεskapadə nɔktɑ̃bylə