Poeme : Parfum Exotique

Parfum de vie

Je porte un parfum nouveau
Exquise est cette odeur
Odeur d’amour émanant du cœur
Il ne coûte rien pour sûre
Mais fais envie, je vous l’assure

Je sens bon, disent mes amies
Oui, c’est de la tunique de Jésus-christ
Qu’émane cette sensuelle liberté de vie
Elle embaume ma garde- robes
Je la choisis pour la porter dès l’aube

Oui, Je me frictionne chaque matin
De l’huile onctueuse de la tolérance
Baume velouté comme du satin
Elle émet le parfum de l’espérance
Un partage, un échange, un sourire
C’est l’amour inconditionnel
Qui reflète cette fraîcheur de vie spirituelle

Je sens bon, disent mes amies
Une arôme mystique
Un bouquet exotique de milliers de fleurs
Envoûtant, purifiant, guérissant
Suscitant une ambiance de sacré, de désir
Pour embrasser, caresser, accueillir

Aida

paʁfœ̃ də vi

ʒə pɔʁtə œ̃ paʁfœ̃ nuvo
εkskizə ε sεtə ɔdœʁ
ɔdœʁ damuʁ emanɑ̃ dy kœʁ
il nə kutə ʁjɛ̃ puʁ syʁə
mε fεz- ɑ̃vi, ʒə vu lasyʁə

ʒə sɑ̃s bɔ̃, dize mεz- ami
ui, sε də la tynikə də ʒezys kʁist
kemanə sεtə sɑ̃sɥεllə libεʁte də vi
εllə ɑ̃bomə ma ɡaʁdə ʁɔbə
ʒə la ʃwazi puʁ la pɔʁte dε lobə

ui, ʒə mə fʁiksjɔnə ʃakə matɛ̃
də lɥilə ɔ̃ktɥøzə də la tɔleʁɑ̃sə
bomə vəlute kɔmə dy satɛ̃
εllə emε lə paʁfœ̃ də lεspeʁɑ̃sə
œ̃ paʁtaʒə, œ̃n- eʃɑ̃ʒə, œ̃ suʁiʁə
sε lamuʁ ɛ̃kɔ̃disjɔnεl
ki ʁəflεtə sεtə fʁεʃœʁ də vi spiʁitɥεllə

ʒə sɑ̃s bɔ̃, dize mεz- ami
ynə aʁomə mistikə
œ̃ bukε εɡzɔtikə də milje də flœʁ
ɑ̃vutɑ̃, pyʁifjɑ̃, ɡeʁisɑ̃
sysitɑ̃ ynə ɑ̃bjɑ̃sə də sakʁe, də deziʁ
puʁ ɑ̃bʁase, kaʁese, akœjiʁ

εda