Poeme : Insatisfaction

La face tumefiee
De la lune des etoiles
Dont les poetes, inspires
Comme d’une toile
Tracent les contours
Croyant ainsi fixer
Pour toujours
Leurs esquisses a l’humanite

Et les bras meurtris
De la cime constellee
Les fait rever pendant toute une vie
De posseder son secret
De s’accaparer
Cette lumiere palpitante
Cette forme de liberte
Qu’ils cherchent et qui les hantent

Fantasme ephemere
Durant l’eternite
Et les cœurs se serrent
A cette idee
Succession de penseurs
De poetes de reveurs
Toute une vie
Tentant de mettre des mots
Sur la beaute indesciptible de la nuit

la fasə tyməfji
də la lynə dεz- ətwalə
dɔ̃ lε poətə, ɛ̃spiʁə
kɔmə dynə twalə
tʁase lε kɔ̃tuʁ
kʁwajɑ̃ ɛ̃si fikse
puʁ tuʒuʁ
lœʁz- εskisəz- a lymanitə

e lε bʁa məʁtʁi
də la simə kɔ̃stεlli
lε fε ʁəve pɑ̃dɑ̃ tutə ynə vi
də pɔsəde sɔ̃ sεkʁε
də sakapaʁe
sεtə lymjəʁə palpitɑ̃tə
sεtə fɔʁmə də libεʁtə
kil ʃεʁʃe e ki lεz- ɑ̃te

fɑ̃tasmə εfəməʁə
dyʁɑ̃ lətεʁnitə
e lε kœʁ sə seʁe
a sεtə idi
syksesjɔ̃ də pɑ̃sœʁ
də poətə də ʁəvœʁ
tutə ynə vi
tɑ̃tɑ̃ də mεtʁə dε mo
syʁ la botə ɛ̃dεsiptiblə də la nɥi