Poeme : Maxime

Mon ange noir
Mon desespoir
Mon amour ivre
Ma joie de vivre

Mon soleil sombre
Ma vie sans ombre
Ma seule reflexion
Ma libre passion

Mon sauvage bléssé
Mon irritante volupté
Ma derniére bouffée d’oxygene
Mon execrable mysogene

Ma tour de pise
Ma seule prise
Mon monde vivant
Mon exquise antant

Mon sublime labyrinthe
Ma gorgée d’eau sainte
Mon miroir bien aimé
Ma poitrine déchirée

Ma pietre hirondelle
Ma seule passerelle
Mon amour infini
Mon poete maudit

mɔ̃n- ɑ̃ʒə nwaʁ
mɔ̃ dəzεspwaʁ
mɔ̃n- amuʁ ivʁə
ma ʒwa də vivʁə

mɔ̃ sɔlεj sɔ̃bʁə
ma vi sɑ̃z- ɔ̃bʁə
ma sələ ʁəflεksjɔ̃
ma libʁə pasjɔ̃

mɔ̃ sovaʒə blese
mɔ̃n- iʁitɑ̃tə vɔlypte
ma dεʁnjeʁə bufe dɔksiʒənə
mɔ̃n- εɡzεkʁablə mizɔʒənə

ma tuʁ də pizə
ma sələ pʁizə
mɔ̃ mɔ̃də vivɑ̃
mɔ̃n- εkskizə ɑ̃tɑ̃

mɔ̃ syblimə labiʁɛ̃tə
ma ɡɔʁʒe do sɛ̃tə
mɔ̃ miʁwaʁ bjɛ̃ εme
ma pwatʁinə deʃiʁe

ma pjεtʁə iʁɔ̃dεllə
ma sələ pasəʁεllə
mɔ̃n- amuʁ ɛ̃fini
mɔ̃ poətə modi