Poeme : Encore Un Nouveau Monde

Mon corps mutlié migre vers le Néan,
Il est la, il m’appelle, il m’attend.

Ce couloir infini me dis de venir là
Je m’approche doucement, enfin le voila
Je vole à present vers ce monde si sombre
Vers cette terre où ne vivent que des ombres.

Pas de cœur ni d’ame se trouvent à cet endroit
Non, juste l’ombre, le corps lui reste la.

Je me sens vide, je me sens libre, mais helas je reve.
Juste l’envie de m’évader, de faire une treve.

Mais un jour je l’espere ce Monde existera
Pour aller loin, je le créerai pour vous, pour moi.

mɔ̃ kɔʁ mytlje miɡʁə vεʁ lə neɑ̃,
il ε la, il mapεllə, il matɑ̃.

sə kulwaʁ ɛ̃fini mə di də vəniʁ la
ʒə mapʁoʃə dusəmɑ̃, ɑ̃fɛ̃ lə vwala
ʒə vɔlə a pʁəze vεʁ sə mɔ̃də si sɔ̃bʁə
vεʁ sεtə teʁə u nə vive kə dεz- ɔ̃bʁə.

pa də kœʁ ni damə sə tʁuve a sεt ɑ̃dʁwa
nɔ̃, ʒystə lɔ̃bʁə, lə kɔʁ lɥi ʁεstə la.

ʒə mə sɑ̃s vidə, ʒə mə sɑ̃s libʁə, mεz- əla ʒə ʁəvə.
ʒystə lɑ̃vi də mevade, də fεʁə ynə tʁəvə.

mεz- œ̃ ʒuʁ ʒə lεspəʁə sə mɔ̃də εɡzistəʁa
puʁ ale lwɛ̃, ʒə lə kʁeəʁε puʁ vu, puʁ mwa.