Poeme : Triste Vie

Ai-je perdu la raison
Ou ma vie est-elle
Devenue poison ?
Plus rien ne me fait sourire
J’ai seulement envie de partir
Plus rien ne me rend heureuse
Mes blessures
Sont si douloureuses
J’ai envie de pleurer mes erreurs
Mais je n’ai plus de larmes
J’ai mal a mon cœur
Comme si on l’avait transpercé
A coup de lame
J’a envie de tout lâcher
Et de me replier sur moi-meme
De tout abandonner
Afin de ne plus avoir
De problème
Cependant je choisie
De me battre
Plutôt que de me laisser abattre
Car tu compte énormément
Pour moi
Et je suis perdu sans toi
Alors donne-moi
Une seconde chance
Je mettrai de côter ma méfiance
Je t’aimerai tel que tu es
Je t’aimerai a jamais.

5 novembre 2001

ε ʒə pεʁdy la ʁεzɔ̃
u ma vi εt- εllə
dəvənɥ pwazɔ̃ ?
plys ʁjɛ̃ nə mə fε suʁiʁə
ʒε sələmɑ̃ ɑ̃vi də paʁtiʁ
plys ʁjɛ̃ nə mə ʁɑ̃t- œʁøzə
mε blesyʁə
sɔ̃ si duluʁøzə
ʒε ɑ̃vi də pləʁe mεz- eʁœʁ
mε ʒə nε plys də laʁmə
ʒε mal a mɔ̃ kœʁ
kɔmə si ɔ̃ lavε tʁɑ̃spεʁse
a ku də lamə
ʒa ɑ̃vi də tu laʃe
e də mə ʁəplje syʁ mwa məmə
də tut- abɑ̃dɔne
afɛ̃ də nə plysz- avwaʁ
də pʁɔblεmə
səpɑ̃dɑ̃ ʒə ʃwazi
də mə batʁə
plyto kə də mə lεse abatʁə
kaʁ ty kɔ̃tə enɔʁmemɑ̃
puʁ mwa
e ʒə sɥi pεʁdy sɑ̃ twa
alɔʁ dɔnə mwa
ynə səɡɔ̃də ʃɑ̃sə
ʒə mεtʁε də kote ma mefjɑ̃sə
ʒə tεməʁε tεl kə ty ε
ʒə tεməʁε a ʒamε.

sɛ̃k nɔvɑ̃bʁə dø milə œ̃