Poeme : Emoi Et Moi

Les mots n ont jamais su exprimer, ce sentiment d abandon qu aufond de moi je ressentais.
Mes bourreaux etait complice de omn forfait, et m ont voler l inoncence d une enfance vite passé.
Il est des maux que l on ne dit pas, sir lesquels le silence pese alors de son poids,
Arrive alors le jour ou on se donne le choix d exister simplement tel que l on est.
Mais c est sous nos masque que la tragedie se joue que cette piece qu est la vie se deroule malgres nous.
J aurais tant aimer ecrire que tout va bien, mais le sang substitu de mes larmes coule sans fin…
Nous revons tous pourtant a de meilleur lendemain esclaves de nous meme pauvres humain ! ! !
Quand dans se monde rongé par la douleur meme le bien semble etre une erreure.

lε mo εn ɔ̃ ʒamε sy εkspʁime, sə sɑ̃timɑ̃ de abɑ̃dɔ̃ k ofɔ̃ də mwa ʒə ʁəsɑ̃tε.
mε buʁʁoz- ətε kɔ̃plisə də ɔmn fɔʁfε, e εm ɔ̃ vɔle εl inɔ̃sɑ̃sə de ynə ɑ̃fɑ̃sə vitə pase.
il ε dε mo kə εl ɔ̃ nə di pa, siʁ lekεl lə silɑ̃sə pəzə alɔʁ də sɔ̃ pwa,
aʁivə alɔʁ lə ʒuʁ u ɔ̃ sə dɔnə lə ʃwa de εɡziste sɛ̃pləmɑ̃ tεl kə εl ɔ̃n- ε.
mε se ε su no maskə kə la tʁaʒədi sə ʒu kə sεtə pjəsə k ε la vi sə dəʁulə malɡʁə- nu.
ʒi oʁε tɑ̃ εme εkʁiʁə kə tu va bjɛ̃, mε lə sɑ̃ sybstity də mε laʁmə- kulə sɑ̃ fɛ̃…
nu ʁəvɔ̃ tus puʁtɑ̃ a də mεjœʁ lɑ̃dəmɛ̃ εsklavə də nu məmə povʁə- ymɛ̃ ! ! !
kɑ̃ dɑ̃ sə mɔ̃də ʁɔ̃ʒe paʁ la dulœʁ məmə lə bjɛ̃ sɑ̃blə εtʁə ynə eʁəʁə.