Poeme : Mon Suicide

Je me mutile depuis 3 ans
3 an de souffrance instantaner
Personne na decouvert ke je me mutiler
Personne depui 3 an !
Peut on dire « j’ai de la chance ? »
Sa fai 3 an ke je veu mourir
Et je net pri jamai de decision
Mai sallai je vai le faire
Kan ?
Demain soir
Je ferai kome d’abitude
Je prendrer ma lame sou mon matelat
Et je me taillerer les veines o poignet
Et la kan je fermerai les yeux
Je verrai une lumiere blanche
Ou ma mere me tendera sa main
Faut il ke je donne la mienne ?
Oui je la lui donneraisans esitation
Le lendemain on me retrouvera morte
Ils se diront
POURKOI ?
Ils decouvriron une lettre
En disantke j’en avai marre
Marre de koi ?
Marre de ne pas supporter la maladie de ma mere
Et de l’avoir perdue
Et marre de faire la ptite ado
Sympas souriante travailleuse deconneuse…
Ils oront decouvert mon coter sombre ki me ravager depui 3 ans
Mais ils l’ont decouvert tro tard
Car je serer eteinte pour l’eternité

ʒə mə mytilə dəpɥi tʁwaz- ɑ̃
tʁwaz- ɑ̃ də sufʁɑ̃sə ɛ̃stɑ̃tane
pεʁsɔnə na dəkuvεʁ kə ʒə mə mytile
pεʁsɔnə dəpɥi tʁwaz- ɑ̃ !
pø ɔ̃ diʁə « ʒε də la ʃɑ̃sə ? »
sa fε tʁwaz- ɑ̃ kə ʒə vø muʁiʁ
e ʒə nεt pʁi ʒamε də dəsizjɔ̃
mε salε ʒə vε lə fεʁə
kɑ̃ ?
dəmɛ̃ swaʁ
ʒə fəʁε kɔmə dabitydə
ʒə pʁɑ̃dʁe ma lamə su mɔ̃ matəla
e ʒə mə tajʁe lε vεnəz- o pwaɲε
e la kɑ̃ ʒə fεʁməʁε lεz- iø
ʒə veʁε ynə lymjəʁə blɑ̃ʃə
u ma məʁə mə tɑ̃dəʁa sa mɛ̃
fo il kə ʒə dɔnə la mjεnə ?
ui ʒə la lɥi dɔnəʁεzɑ̃z- əzitasjɔ̃
lə lɑ̃dəmɛ̃ ɔ̃ mə ʁətʁuvəʁa mɔʁtə
il sə diʁɔ̃
puʁkwa ?
il dəkuvʁiʁɔ̃ ynə lεtʁə
ɑ̃ dizɑ̃tkə ʒɑ̃n- avε maʁə
maʁə də kwa ?
maʁə də nə pa sypɔʁte la maladi də ma məʁə
e də lavwaʁ pεʁdɥ
e maʁə də fεʁə la ptitə ado
sɛ̃pa suʁjɑ̃tə tʁavajøzə dəkɔnøzə…
ilz- ɔʁɔ̃ dəkuvεʁ mɔ̃ kɔte sɔ̃bʁə ki mə ʁavaʒe dəpɥi tʁwaz- ɑ̃
mεz- il lɔ̃ dəkuvεʁ tʁo taʁ
kaʁ ʒə səʁe ətɛ̃tə puʁ lətεʁnite