Poeme : Le Chemin

Sur les chemins incertains et trébuchants
Semé de fêlures d’antan
Ton sourire éclaire l’ombre
Avant que je ne sombre

Je marche, je cours, je m’approche
Avant que cette vision ne s’effiloche
Tu es là, paisible, réelle
Je te vois, je te sens, tu es belle

Ma main se pose sur toi avec tendresse
Un simple geste, une simple caresse
Je sens les blessures, leurs traces
J attends, car seul le temps les effaces

Un baiser pour une tacite promesse
Sur le chemin d’un désir éthéré
Avancer le cœur léger
Je te reconnais, tu es ma déesse

syʁ lε ʃəmɛ̃z- ɛ̃sεʁtɛ̃z- e tʁebyʃɑ̃
səme də fεlyʁə dɑ̃tɑ̃
tɔ̃ suʁiʁə eklεʁə lɔ̃bʁə
avɑ̃ kə ʒə nə sɔ̃bʁə

ʒə maʁʃə, ʒə kuʁ, ʒə mapʁoʃə
avɑ̃ kə sεtə vizjɔ̃ nə sefiloʃə
ty ε la, pεziblə, ʁeεllə
ʒə tə vwa, ʒə tə sɑ̃s, ty ε bεllə

ma mɛ̃ sə pozə syʁ twa avεk tɑ̃dʁεsə
œ̃ sɛ̃plə ʒεstə, ynə sɛ̃plə kaʁεsə
ʒə sɑ̃s lε blesyʁə, lœʁ tʁasə
ʒi atɑ̃, kaʁ səl lə tɑ̃ lεz- efasə

œ̃ bεze puʁ ynə tasitə pʁɔmεsə
syʁ lə ʃəmɛ̃ dœ̃ deziʁ eteʁe
avɑ̃se lə kœʁ leʒe
ʒə tə ʁəkɔnε, ty ε ma deεsə