Poeme : Laisse Aller

Laisse ces larmes
Toute cette eau
Ces perles de maux
Qui te désarment

Ce ne sont pas des armes
Contre ce fardot
C’est le signal d’alarme
Du cœur qui en voit trop

Se déverse en torrent
Cet océan de larmes
Quand se perd le charme
De ton sourire éclatant

Larmes amères
Larmes de douleurs
Un poing au cœur
Qui te jettes à terre

Des larmes de froid
De l’absence répétée
Des souvenirs froissés
Te plongeant en émoi

Le flôt de tes larmes
Doucement te noies
Dérange le fond de toi
Et envahit ton âme

Laisse cette cascade
Partir de ton être
Pleure, n’ai pas peur du paraitre
Abandonne la en ballade

Cette pluie d’ivresse
Qui bousille ton moral
Et te fais aller si mal
Tue là, qu’elle disparaisse

lεsə sε laʁmə
tutə sεtə o
sε pεʁlə- də mo
ki tə dezaʁme

sə nə sɔ̃ pa dεz- aʁmə
kɔ̃tʁə sə faʁdo
sε lə siɲal dalaʁmə
dy kœʁ ki ɑ̃ vwa tʁo

sə devεʁsə ɑ̃ tɔʁe
sεt ɔseɑ̃ də laʁmə
kɑ̃ sə pεʁ lə ʃaʁmə
də tɔ̃ suʁiʁə eklatɑ̃

laʁməz- amεʁə
laʁmə- də dulœʁ
œ̃ puiŋ o kœʁ
ki tə ʒεtəz- a teʁə

dε laʁmə- də fʁwa
də labsɑ̃sə ʁepete
dε suvəniʁ fʁwase
tə plɔ̃ʒɑ̃ ɑ̃n- emwa

lə flo də tε laʁmə
dusəmɑ̃ tə nwa
deʁɑ̃ʒə lə fɔ̃ də twa
e ɑ̃vai tɔ̃n- amə

lεsə sεtə kaskadə
paʁtiʁ də tɔ̃n- εtʁə
plœʁə, nε pa pœʁ dy paʁεtʁə
abɑ̃dɔnə la ɑ̃ baladə

sεtə plɥi divʁεsə
ki buzijə tɔ̃ mɔʁal
e tə fεz- ale si mal
tɥ la, kεllə dispaʁεsə