Poeme : La Porte De La Vie

Elle nous apparaîtra
Quand la mort nous emportera
A la fin de ce voyage
Elle sera là, telle une image

La porte de la Vie
Derrière elle, un Paradis
Tout le contraire de la vie terrestre
Ici pas de cons, de haine ni de traîtres

Le début de la Vraie Vie
La sublime, l’infinie
Celle que tout le monde attend
Celle dont je rêves tant

Pose tes mains sur la poignée
Et laisse toi emporter
Dans cette chaleur, ces couleurs
L’unique pays du bonheur

Va, promènes toi
Ici plus de tracas
Pas de peine
Plus de cœur qui saigne

Là bas règne l’Amour
Le vrai, qui dure toujours
Profites de ton temps
Ici, tu seras heureux éternellement

εllə nuz- apaʁεtʁa
kɑ̃ la mɔʁ nuz- ɑ̃pɔʁtəʁa
a la fɛ̃ də sə vwajaʒə
εllə səʁa la, tεllə ynə imaʒə

la pɔʁtə də la vi
dəʁjεʁə εllə, œ̃ paʁadi
tu lə kɔ̃tʁεʁə də la vi teʁεstʁə
isi pa də kɔ̃, də-εnə ni də tʁεtʁə

lə deby də la vʁε vi
la syblimə, lɛ̃fini
sεllə kə tu lə mɔ̃də atɑ̃
sεllə dɔ̃ ʒə ʁεvə tɑ̃

pozə tε mɛ̃ syʁ la pwaɲe
e lεsə twa ɑ̃pɔʁte
dɑ̃ sεtə ʃalœʁ, sε kulœʁ
lynikə pεi dy bɔnœʁ

va, pʁɔmεnə twa
isi plys də tʁaka
pa də pεnə
plys də kœʁ ki sεɲə

la ba ʁεɲə lamuʁ
lə vʁε, ki dyʁə tuʒuʁ
pʁɔfitə də tɔ̃ tɑ̃
isi, ty səʁaz- œʁøz- etεʁnεllmɑ̃