Poeme : C’est Tellement Dur

Chaques minutes je ressens ce vide
Il me manque quelqu’un
Un long courant morbide
Me tend alors les mains

C’est dur à se remettre
Tu étais tant indispensable
Une telle perte
Rend mon existence invivable

Ca me tue lentement
Je rechuttes si bas
Ca me blesse profondement
Et rien pour arrêter ça

Ta perte est si cruelle
Immonde, pas méritée
Parfois la vie est si peu belle
Que j’aimerai la quitter

ʃak minytə ʒə ʁəsɛ̃ sə vidə
il mə mɑ̃kə kεlkœ̃
œ̃ lɔ̃ kuʁɑ̃ mɔʁbidə
mə tɑ̃t- alɔʁ lε mɛ̃

sε dyʁ a sə ʁəmεtʁə
ty etε tɑ̃ ɛ̃dispɑ̃sablə
ynə tεllə pεʁtə
ʁɑ̃ mɔ̃n- εɡzistɑ̃sə ɛ̃vivablə

ka mə tɥ lɑ̃təmɑ̃
ʒə ʁəʃytə si ba
ka mə blεsə pʁɔfɔ̃dəmɑ̃
e ʁjɛ̃ puʁ aʁεte sa

ta pεʁtə ε si kʁyεllə
imɔ̃də, pa meʁite
paʁfwa la vi ε si pø bεllə
kə ʒεməʁε la kite