Poeme : Hymne À La Nuit

Au firmament de mes nuit blanches
Lorsque tout n’est qu’incohérence
Que je me perds dans le silence
Je me délite dans la souffrance

Lorsque la nuit me prend mon âme
Pour la transformer en larmes
Quand les petits matins déchantent
Que la souffrance devient amante

Lorsque je descends en enfer
Où se confondent amour et haine
Quand les draps de mon lit
Se glacent de mes insomnies

Lorsque ta place reste vacante
Et ne m’offre que le silence
Que j’ai le mal de toi
De ton corps, de ta voix

Lorsque la nuit me prend au piège
Entre ses griffes acerbes
Quand le silence devient tonnerre
Et me plonge dans les ténèbres

Quand j’ai le mal de moi
Que je ne pense qu’à toi
Quand je suis amputée
D’une partie de mon âme

Lorsque mes sens s’embrasent
Et que je me sens femme
Lorsque l’aube blafarde
Me trouve encore en larmes

Quand le jour me trouve épuisée
D’avoir rêver que tu m’aimais
Quand je me perds dans la souffrance
Je couche des mots sur ma page blanche.

o fiʁmame də mε nɥi blɑ̃ʃə
lɔʁskə tu nε kɛ̃kɔeʁɑ̃sə
kə ʒə mə pεʁd dɑ̃ lə silɑ̃sə
ʒə mə delitə dɑ̃ la sufʁɑ̃sə

lɔʁskə la nɥi mə pʁɑ̃ mɔ̃n- amə
puʁ la tʁɑ̃sfɔʁme ɑ̃ laʁmə
kɑ̃ lε pəti matɛ̃ deʃɑ̃te
kə la sufʁɑ̃sə dəvjɛ̃ amɑ̃tə

lɔʁskə ʒə desɑ̃z- ɑ̃n- ɑ̃fe
u sə kɔ̃fɔ̃de amuʁ e-εnə
kɑ̃ lε dʁa də mɔ̃ li
sə ɡlase də mεz- ɛ̃sɔmni

lɔʁskə ta plasə ʁεstə vakɑ̃tə
e nə mɔfʁə kə lə silɑ̃sə
kə ʒε lə mal də twa
də tɔ̃ kɔʁ, də ta vwa

lɔʁskə la nɥi mə pʁɑ̃t- o pjεʒə
ɑ̃tʁə sε ɡʁifəz- asεʁbə
kɑ̃ lə silɑ̃sə dəvjɛ̃ tɔneʁə
e mə plɔ̃ʒə dɑ̃ lε tenεbʁə

kɑ̃ ʒε lə mal də mwa
kə ʒə nə pɑ̃sə ka twa
kɑ̃ ʒə sɥiz- ɑ̃pyte
dynə paʁti də mɔ̃n- amə

lɔʁskə mε sɑ̃s sɑ̃bʁaze
e kə ʒə mə sɑ̃s famə
lɔʁskə lobə blafaʁdə
mə tʁuvə ɑ̃kɔʁə ɑ̃ laʁmə

kɑ̃ lə ʒuʁ mə tʁuvə epɥize
davwaʁ ʁεve kə ty mεmε
kɑ̃ ʒə mə pεʁd dɑ̃ la sufʁɑ̃sə
ʒə kuʃə dε mo syʁ ma paʒə blɑ̃ʃə.