Poeme : Elixir De L’amour

L’élixir de l’amour

A la rose de l’amour je me suis piqué
L’élixir de la passion elle m’a inoculée
Liqueur coulant en mon être jusque dans mes veines
Mélange d’intense bonheur et de vives peines

Toi mon ange tu es ma flamme
Que j’aime de toute mon âme
En m’offrant cette fleur
Tu m’as insufflé le bonheur

Dans mon corps je le sens agir
Pour toi mon cœur chavire
Tu me fais vivre
De ton amour je m’enivre

Somptueux bonheur
A la double senteur
La solitude de l’éloignement, de la distance
Encore et toujours cette insoutenable errance…

Me forger une armure d’écorce
Trouver la force
De supporter ces interminables absences
Apprécier toute la saveur de notre amour et de sa substance

leliksiʁ də lamuʁ

a la ʁozə də lamuʁ ʒə mə sɥi pike
leliksiʁ də la pasjɔ̃ εllə ma inɔkyle
likœʁ kulɑ̃ ɑ̃ mɔ̃n- εtʁə ʒyskə dɑ̃ mε vεnə
melɑ̃ʒə dɛ̃tɑ̃sə bɔnœʁ e də vivə pεnə

twa mɔ̃n- ɑ̃ʒə ty ε ma flamə
kə ʒεmə də tutə mɔ̃n- amə
ɑ̃ mɔfʁɑ̃ sεtə flœʁ
ty ma ɛ̃syfle lə bɔnœʁ

dɑ̃ mɔ̃ kɔʁ ʒə lə sɑ̃sz- aʒiʁ
puʁ twa mɔ̃ kœʁ ʃaviʁə
ty mə fε vivʁə
də tɔ̃n- amuʁ ʒə mɑ̃nivʁə

sɔ̃ptɥø bɔnœʁ
a la dublə sɑ̃tœʁ
la sɔlitydə də lelwaɲəmɑ̃, də la distɑ̃sə
ɑ̃kɔʁə e tuʒuʁ sεtə ɛ̃sutənablə eʁɑ̃sə…

mə fɔʁʒe ynə aʁmyʁə dekɔʁsə
tʁuve la fɔʁsə
də sypɔʁte sεz- ɛ̃tεʁminabləz- absɑ̃sə
apʁesje tutə la savœʁ də nɔtʁə amuʁ e də sa sybstɑ̃sə