Poeme : Maman

Maman

Souvent je suis la et je me demande se que je fait
Et puis je repense a mon passer
Et je compren que ma vi se resume a des souvenir et des reve
Maisque faut t’il faire pr ke ca change ?
Que fautil faire pour ke le gris de mon ciel s’attenu
Et que la lumiere puisse enfin triomphé
Ya des jour ou j’avance et d’autre où je recul
Parfois je me dis que ca fil trop vite j’ai encor rien eu le temps de faire
Sauf livrer ces quelques lignes a celle que j’aime et
Sans qui aujourd’hui je n’aurai plu beaucoup de raison rester ici
Parfois je me demande si je te mérite et je me dit
Que j’ai pas le droit de te decevoire
Si elle ma mit sur ce monde c’est quelle attend que mes reve se concretise
Je ne suis pas douer pour ecrire ou exprimer mes joies
Mais si je n’osent te le dire alors oui je ose te l’écrire
Maman tu es et restera aussi lontemps que cette terre voudra de moi
Celle que j’admire et celle que j’aime le plus au monde
Je T’aime

Missmiss

mamɑ̃

suvɑ̃ ʒə sɥi la e ʒə mə dəmɑ̃də sə kə ʒə fε
e pɥi ʒə ʁəpɑ̃sə a mɔ̃ pase
e ʒə kɔ̃pʁɛ̃ kə ma vi sə ʁəsymə a dε suvəniʁ e dε ʁəvə
mεskə fo til fεʁə pe εʁ kə ka ʃɑ̃ʒə ?
kə fotil fεʁə puʁ kə lə ɡʁi də mɔ̃ sjεl satəny
e kə la lymjəʁə pɥisə ɑ̃fɛ̃ tʁjɔ̃fe
ia dε ʒuʁ u ʒavɑ̃sə e dotʁə u ʒə ʁəkyl
paʁfwa ʒə mə di kə ka fil tʁo vitə ʒε ɑ̃kɔʁ ʁjɛ̃ y lə tɑ̃ də fεʁə
sof livʁe sε kεlk liɲəz- a sεllə kə ʒεmə e
sɑ̃ ki oʒuʁdɥi ʒə noʁε ply boku də ʁεzɔ̃ ʁεste isi
paʁfwa ʒə mə dəmɑ̃də si ʒə tə meʁitə e ʒə mə di
kə ʒε pa lə dʁwa də tə dəsəvwaʁə
si εllə ma mit syʁ sə mɔ̃də sε kεllə atɑ̃ kə mε ʁəvə sə kɔ̃kʁətizə
ʒə nə sɥi pa due puʁ εkʁiʁə u εkspʁime mε ʒwa
mε si ʒə noze tə lə diʁə alɔʁz- ui ʒə ozə tə lekʁiʁə
mamɑ̃ ty ε e ʁεstəʁa osi lɔ̃tɑ̃ kə sεtə teʁə vudʁa də mwa
sεllə kə ʒadmiʁə e sεllə kə ʒεmə lə plysz- o mɔ̃də
ʒə tεmə

asteʁiskə asteʁiskə asteʁiskə mismisz- asteʁiskə asteʁiskə asteʁiskə