Poeme : Souffles Moi

Souffles moi !
Un soupçon de brume
Dans la charnière de mon cou
Qu’il devienne écume toi mon loup

Souffles moi !
Tes murmures d’abeilles
Sous ma chevelure gourmande méchée de cerise
Puissent s’étaler léger comme la brise

Souffles moi !
Tes soupirs et cri de paon
Sur mon buste capricieux
Qu’ils le rende désireux

Souffles moi !
Ton plaisir en moi
Sur mon corps envieux et charnel
Qu’il devienne appartenance du septième ciel

Souffles moi !
Des lettres de coton et poèmes de Verlaine
Sur mes lèvres colorées de bois de roses
Quelles éclosent brodées de porcelaine

Souffles moi !
Ce qui émanes de toi
Ta chaleur, odeur, et volupté,
Sous mes hanches prêtresses
Transformes ma chrysalide fais que je naisse !

Souffles ! souffles !

Ton ouragan de plaisir en moi
Que nos corps s’étreignent en cocon de soi
Sous ces draps peints de lilas
Que la tornade balaye mon corps innocent apprivoisé
Sur cette flamme intense que tu viens de m’imprégner

Missréré

suflə mwa !
œ̃ supsɔ̃ də bʁymə
dɑ̃ la ʃaʁnjεʁə də mɔ̃ ku
kil dəvjεnə ekymə twa mɔ̃ lu

suflə mwa !
tε myʁmyʁə dabεjə
su ma ʃəvəlyʁə ɡuʁmɑ̃də meʃe də səʁizə
pɥise setale leʒe kɔmə la bʁizə

suflə mwa !
tε supiʁz- e kʁi də paɔ̃
syʁ mɔ̃ bystə kapʁisjø
kil lə ʁɑ̃də deziʁø

suflə mwa !
tɔ̃ plεziʁ ɑ̃ mwa
syʁ mɔ̃ kɔʁz- ɑ̃vjøz- e ʃaʁnεl
kil dəvjεnə apaʁtənɑ̃sə dy sεtjεmə sjεl

suflə mwa !
dε lεtʁə- də kɔtɔ̃ e pɔεmə də vεʁlεnə
syʁ mε lεvʁə- kɔlɔʁe də bwa də ʁozə
kεlləz- ekloze bʁɔde də pɔʁsəlεnə

suflə mwa !
sə ki emanə də twa
ta ʃalœʁ, ɔdœʁ, e vɔlypte,
su mεz- ɑ̃ʃə pʁεtʁesə
tʁɑ̃sfɔʁmə- ma kʁizalidə fε kə ʒə nεsə !

suflə ! suflə !

tɔ̃n- uʁaɡɑ̃ də plεziʁ ɑ̃ mwa
kə no kɔʁ setʁεɲe ɑ̃ kɔkɔ̃ də swa
su sε dʁa pɛ̃ də lila
kə la tɔʁnadə balεj mɔ̃ kɔʁz- inɔse apʁivwaze
syʁ sεtə flamə ɛ̃tɑ̃sə kə ty vjɛ̃ də mɛ̃pʁeɲe

misʁeʁe