Poeme : Je Suis Morte Avec Toi…

Je sais pas ce qu’il m’arrive
Mes larmes sont t’ardivent
Je comprend pas
J’aurai voulu pleurer pour toi
Mais je n’y arrive pas
Desole c’est plus fort que moi

Ma bouche n’exprime plus rien
Meme pas un sons, rien
Elle n’accepte meme pas de manger
Comme si je devais me priver
Ma seule volonter
C’est de jamais t’oublier

Quand j’ecris ca mes larmes arrete pas de couler
Je n’arrive pas a les arreter
Mais avant elles refusaient de se liberer
Maintenant elles refusent de s’evaporer
Mon cœur saigne autant que mes larmes coulent
La soufrence m’enivre comme si j’etais saoule

Ton visage me sourir
Alors que le mien cri
Je te vois dans ces habits
Coucher sur mon lit
Ces habits que je t’achetais
Ce lit que tu ne revera jamais

Mon silence durera le temps qu’il faudra
On ne peu pas me demander de faire deux chose a la fois
Comment t’oublier sans souffrire ?
Comment arreter de souffire sans t’oublier ?
Comment ? Peux-tu me le dire
A moins que j’y sois condamne

SOLYAN
13 JUIN 1988 - 31 JUILLET 2004
JE T’AIME…

ʒə sε pa sə kil maʁivə
mε laʁmə- sɔ̃ taʁdive
ʒə kɔ̃pʁɑ̃ pa
ʒoʁε vuly pləʁe puʁ twa
mε ʒə ni aʁivə pa
dəzɔlə sε plys fɔʁ kə mwa

ma buʃə nεkspʁimə plys ʁjɛ̃
məmə pa œ̃ sɔ̃, ʁjɛ̃
εllə naksεptə məmə pa də mɑ̃ʒe
kɔmə si ʒə dəvε mə pʁive
ma sələ vɔlɔ̃te
sε də ʒamε tublje

kɑ̃ ʒεkʁi ka mε laʁməz- aʁətə pa də kule
ʒə naʁivə pa a lεz- aʁəte
mεz- avɑ̃ εllə ʁəfyzε də sə libəʁe
mɛ̃tənɑ̃ εllə ʁəfyze də səvapɔʁe
mɔ̃ kœʁ sεɲə otɑ̃ kə mε laʁmə- kule
la sufʁɑ̃sə mɑ̃nivʁə kɔmə si ʒətε saulə

tɔ̃ vizaʒə mə suʁiʁ
alɔʁ kə lə mjɛ̃ kʁi
ʒə tə vwa dɑ̃ sεz- abi
kuʃe syʁ mɔ̃ li
sεz- abi kə ʒə taʃətε
sə li kə ty nə ʁəvəʁa ʒamε

mɔ̃ silɑ̃sə dyʁəʁa lə tɑ̃ kil fodʁa
ɔ̃ nə pø pa mə dəmɑ̃de də fεʁə dø ʃozə a la fwa
kɔmɑ̃ tublje sɑ̃ sufʁiʁə ?
kɔmɑ̃ aʁəte də sufiʁə sɑ̃ tublje ?
kɔmɑ̃ ? pø ty mə lə diʁə
a mwɛ̃ kə ʒi swa kɔ̃damnə

sɔliɑ̃
tʁεzə ʒɥɛ̃ milə nəf sɑ̃ katʁə vɛ̃- ɥi tʁɑ̃tə e œ̃ ʒɥjε dø milə katʁə
ʒə tεmə…