Poeme : Respire

Chaque respire qu’il prend me torture
TOus les mots qu’il prononce me rende de plus en plus sourde.
Son sourirva me rendre aveugle.
Mais le pire s’este quand il me prend par les epaules.
Je frissonne pour ensuite pleuré
Je ne peux dire a personne
Se que dans ma tete resonne

Chaque fois qu’il chante
Je reste avec sa voix qui me hante
Tous se que je veux ses pouvoir l’oublier.
Je ne peux rien faire

Pour me sortir de cette enfer
Je dois simplement me laissé
Par le courant des cœurs brisé
Commen continué a tous lui caché

Sans avoir a entierement me consumé ?
Il va me rendre folle
Si se n’est pas deja fais
Dans ma tete
Ses a l’envers
Ses l’enfer

ʃakə ʁεspiʁə kil pʁɑ̃ mə tɔʁtyʁə
tus lε mo kil pʁonɔ̃sə mə ʁɑ̃də də plysz- ɑ̃ plys suʁdə.
sɔ̃ suʁiʁva mə ʁɑ̃dʁə avøɡlə.
mε lə piʁə sεstə kɑ̃t- il mə pʁɑ̃ paʁ lεz- əpolə.
ʒə fʁisɔnə puʁ ɑ̃sɥitə pləʁe
ʒə nə pø diʁə a pεʁsɔnə
sə kə dɑ̃ ma tətə ʁəsɔnə

ʃakə fwa kil ʃɑ̃tə
ʒə ʁεstə avεk sa vwa ki mə-ɑ̃tə
tus sə kə ʒə vø sε puvwaʁ lublje.
ʒə nə pø ʁjɛ̃ fεʁə

puʁ mə sɔʁtiʁ də sεtə ɑ̃fe
ʒə dwa sɛ̃pləmɑ̃ mə lεse
paʁ lə kuʁɑ̃ dε kœʁ bʁize
kɔmɛ̃ kɔ̃tinye a tus lɥi kaʃe

sɑ̃z- avwaʁ a ɑ̃tjəʁəmɑ̃ mə kɔ̃syme ?
il va mə ʁɑ̃dʁə fɔlə
si sə nε pa dəʒa fε
dɑ̃ ma tətə
sεz- a lɑ̃vεʁ
sε lɑ̃fe