Poeme : Viens Avec Moi…

Tu as repris ta plume
De la plus belle lune
Sans aucune amertume
Bien au contraire.

Bijou d’infortune
Comblons nos lacunes
Sous un clair de lune
J’ai la tête à l’envers.

Viens avec moi en haut de cette dune
Admirer le croissant de lune
Près de la lagune
Mon cœur suggère de te taire.

Aimons nous avec la légèreté d’une plume
Qui effleure la lune
Pour notre plus grand projet d’une
Lune de miel loin de moi cet enfer.

06/01/2016

ty a ʁəpʁi ta plymə
də la plys bεllə lynə
sɑ̃z- okynə amεʁtymə
bjɛ̃ o kɔ̃tʁεʁə.

biʒu dɛ̃fɔʁtynə
kɔ̃blɔ̃ no lakynə
suz- œ̃ klεʁ də lynə
ʒε la tεtə a lɑ̃vεʁ.

vjɛ̃z- avεk mwa ɑ̃-o də sεtə dynə
admiʁe lə kʁwasɑ̃ də lynə
pʁε də la laɡynə
mɔ̃ kœʁ syɡʒεʁə də tə tεʁə.

εmɔ̃ nuz- avεk la leʒεʁəte dynə plymə
ki eflœʁə la lynə
puʁ nɔtʁə plys ɡʁɑ̃ pʁɔʒε dynə
lynə də mjεl lwɛ̃ də mwa sεt ɑ̃fe.

zeʁo si- slaʃ zeʁo œ̃ slaʃ dø milə sεzə