Poeme : Je Me Perds

Je me mets devant toi, je te souris
Tu me contemples, tu cours vers moi et me calines
Entre tes bras, le plaisir me fuit
Je ne comprends pas, toi qui me fascines

D’un seul regard, tu me captivais
D’un petit sourire, j’étais motivée

Mais, cependant rien n’est arrivé

Je te sens si froid, si dur, si étrange
Je ne crois pas à ça, je me dis : mensonges
Pourtant c’est vrai, je ne te reconnais plus
A tes cotés je me sentais reine de l’oubli
Je t’aimais plus que tout, c’est ce que j’ai cru
A chaque chose sa fin, c’est notre histoire qui est finie

Je pleure à chaudes larmes, tu me caresses et me dis :
Ne t’en fais pas, je t’aime encore et je suis
A tout jamais celui que ton cœur a choisit

Je cherche un refuge loin de ton doux regard,
Pour que dans ma tete je te revois et m’égare

ʒə mə mεt dəvɑ̃ twa, ʒə tə suʁi
ty mə kɔ̃tɑ̃plə, ty kuʁ vεʁ mwa e mə kalinə
ɑ̃tʁə tε bʁa, lə plεziʁ mə fɥi
ʒə nə kɔ̃pʁɑ̃ pa, twa ki mə fasinə

dœ̃ səl ʁəɡaʁ, ty mə kaptivε
dœ̃ pəti suʁiʁə, ʒetε mɔtive

mε, səpɑ̃dɑ̃ ʁjɛ̃ nεt- aʁive

ʒə tə sɑ̃s si fʁwa, si dyʁ, si etʁɑ̃ʒə
ʒə nə kʁwa pa a sa, ʒə mə di : mɑ̃sɔ̃ʒə
puʁtɑ̃ sε vʁε, ʒə nə tə ʁəkɔnε plys
a tε kɔte ʒə mə sɑ̃tε ʁεnə də lubli
ʒə tεmε plys kə tu, sε sə kə ʒε kʁy
a ʃakə ʃozə sa fɛ̃, sε nɔtʁə istwaʁə ki ε fini

ʒə plœʁə a ʃodə laʁmə, ty mə kaʁesəz- e mə di :
nə tɑ̃ fε pa, ʒə tεmə ɑ̃kɔʁə e ʒə sɥi
a tu ʒamε səlɥi kə tɔ̃ kœʁ a ʃwazi

ʒə ʃεʁʃə œ̃ ʁəfyʒə lwɛ̃ də tɔ̃ du ʁəɡaʁ,
puʁ kə dɑ̃ ma tətə ʒə tə ʁəvwaz- e meɡaʁə