Poeme : Je Ne Te Crois Plus

C’est bête que je ne te crois plus
À force de faire des fausses promesses
On t’esquive de plus en plus
Tu demande pardon sans cesse ! ! !

Si il y a bien une chose que je déteste
C’est effectivement les nez qui s’allongent
À force de dire « cette c’est réel »
Tu as finis pas incarner le mensonge

Tu ne te rends compte et ça te ronge
Et maintenant beaucoup te maudisse
Et toi ça te fais mal, ça te plonge
C’est une pression que tu ne métrises

Il fallait le prévoir, à force de dire
Des bêtises de ce genre, ça à de l’importance
Reconnait le, tu nous as trahis
Tu ne mérites notre confiance

sε bεtə kə ʒə nə tə kʁwa plys
a fɔʁsə də fεʁə dε fosə pʁɔmesə
ɔ̃ tεskivə də plysz- ɑ̃ plys
ty dəmɑ̃də paʁdɔ̃ sɑ̃ sεsə ! ! !

si il i a bjɛ̃ ynə ʃozə kə ʒə detεstə
sεt- efεktivəmɑ̃ lε ne ki salɔ̃ʒe
a fɔʁsə də diʁə « sεtə sε ʁeəl »
ty a fini pa ɛ̃kaʁne lə mɑ̃sɔ̃ʒə

ty nə tə ʁɑ̃ kɔ̃tə e sa tə ʁɔ̃ʒə
e mɛ̃tənɑ̃ boku tə modisə
e twa sa tə fε mal, sa tə plɔ̃ʒə
sεt- ynə pʁesjɔ̃ kə ty nə metʁizə

il falε lə pʁevwaʁ, a fɔʁsə də diʁə
dε bεtizə də sə ʒɑ̃ʁə, sa a də lɛ̃pɔʁtɑ̃sə
ʁəkɔnε lə, ty nuz- a tʁai
ty nə meʁitə nɔtʁə kɔ̃fjɑ̃sə